karine schreef:Is hier al vaker besproken en meestal met dezelfde uitkomst.
Met een spaar of babyrekening valt weinig te rapen.

Ben ik de enige die een goedrentend boekje (bv OBK 3,25% in totaal) en bv een goedrentende termijnrekening beter vindt dan aandelen en fondsen voor de kinderen?
Stel dat je begint te sparen op 0 jaar tot 18 jaar en elke maand spaart voor je kind weet ik eerlijk gezegd of de aandelen- en fondsenspaarder een beter rendement zal halen voor z"n kinderen dan de termijnrekening- en spaarrekeningspaarder!
Met geld vd kinderen neem je beter geen risico.

Omte vermijden dat je kids op hun 18 de levensjaar, domme dingen doen, met "jouw" geld, volgende tips:


Leer als ouder kinderen met geld omgaan, leer hen de waarde van geld, ik leerde onze kids van kleinsaf orde, tucht, en de waarde van geld, en leerde hen sparen, en zuinig omspringen met geld.


Ik leerde hen de prijzen te vergelijken, zodat ze nog meer konden kopen met hetzelfde geld.

Wanneer we iets kopen, doen we een spelletje met een prijs, wie kan het product op het internet het goedkoopst op de kop tikken, en eerlijk zijn, soms verlies ik, want ze zijn handig om de goedkoopste prijs te vinden.

Ze kunnen later nog domme dingen doen, maar mochten vele mensen met geld kunnen omgaan, er zouden minder financiéle problemen zijn !

@ Yvan: als ik jou was zou ik bij de notaris laten vastleggen dat je pas over hun geld kunnen beschikken als ze voorbij de 75 zijn. Dan kunnen ze dat gebruiken om de facturen van het rustoord te betalen!

Zoals daarjuist iemand aanhaald: opvoeding is de heilige graal en de rest is plastieken brol, made in China. Om een simpel voorbeeld te geven: ik vind auto's pure geldverspilling en op dat vlak ben ik een kind van mijn ouders. Alleen nog iets fanatieker.

Het wordt hier off topic, maar toch nog even reageren : mensen denken altijd dat het alleen aan andermans kinderen kan overkomen en dat ze alles zelf onder controle kunnen houden.

1) Zelf komende uit een gezin van 5 kinderen die allemaal het "goede voorbeeld" kregen van beide ouders : hard werken, zuinig leven en sparen voor later ; zijn er 2 van de 5 die totaal niet met geld kunnen omgaan, en die nu bij het OCMW hulp moeten zoeken (en bovendien jaloers zijn op de anderen omdat die het financiëel goed stellen).
Wat deden mijn ouders fout ? Niets.

2) Mijn man en ik hebben eveneens aan onze (stief)kinderen geleerd hoe ze met geld moeten omgaan, en gaven zelf het goede voorbeeld ; toch is het zwaar misgelopen met de kinderen, die tot over hun oren in de schulden zitten.
Wat deden wij verkeerd ? Ik weet het niet. Gewoon brute pech die niemand kan voorzien !

Dat laatste is o.m. de reden waarom wij nu niet (meer) voor de kinderen sparen, maar wél voor onze kleinkinderen.
Met het voorafgaande in ons achterhoofd, kozen wij uiteraard voor de Rabo Gift Account : zo kunnen wij nog altijd tijdig ingrijpen indien het ook met de kleinkinderen zou de verkeerde richting opgaan.

Voor mijn kids opende ik een spaarboekje bij OBK Bank, momenteel 3.25 % netto.

Ik leer(de) hen van kleins af met geld omgaan, leerde hen, dat je met uitkijken en vergelijken meer kunt doen met hetzelfde bedrag.

In de supermarkt, leerden we hen naar de prijs per kilo te kijken, leerden we hen promoties zoeken, ze zijn het van kleins af aan gewoon, eten gooien we nooit weg, we kopen niet te veel in één keer.

Kan het nog verkeerd lopen met hen, ja natuurlijk, maar ze kennen en beseffen de waarde van geld, beseffen, dat je met één uur werken netto amper 8 € a 10 € overhoud, en dat 10 € uitgeven rapper gaat dan 10 € verdienen !

Als ik onze buurjongen van 8 jaar hoor zeggen, geld Patrick, daar werkt mijn Papa niet voor, dat haalt hij uit de muur !

Dan denk ik, waar zijn we mee bezig ! Wat moet er later van dat kind worden, weer een OCMW klant.

@ Nefertati: zoals bijna altijd was je reactie erg interessant en verhelderend. Het enige wat ik zo spijtig vind is dat jongeren van 18 bijna altijd als geldverspillende atoombommen worden afgeschilderd terwijl leeftijd op dat vlak erg relatief is. Jouw voorbeeld illustreert dat het aspect "geluk" op dat vlak niet te onderschatten is. Als ouder kan je enkel maar het goede voorbeeld geven en hopen op het beste.

1 ding vind ik wel spijtig: waarom spreekt bijna niemand over het tegengestelde? Ouders die het geld erdoor jagen (erfenis) tot grote fustratie van de (klein)kinderen. Ik heb dit ook al zien gebeuren. De grootouders zijn hun gehele leven spaarzaam, de kinderen ( 50+ ) erven en tot fustratie van de kleinkinderen die een dikke lening hebben en verdrinken in de stress en tijdgebrek, hangen de kinderen de bloemetjes buiten. In principe is het hun recht doch in mijn ogen erg pijnlijk en fustrerend. Ik mag van mijn ouders absoluut niet klagen,in tegendeel, maar zulke zaken doet toch pijn aan mijn gierig hartje.

@ Vaganzza: Mijn verontschuldigen voor off topic gaan, maar in de praktijk draaien zulke onderwerpen meestal op dit type discussies uit.

Nefertari schreef:Het wordt hier off topic, maar toch nog even reageren : mensen denken altijd dat het alleen aan andermans kinderen kan overkomen en dat ze alles zelf onder controle kunnen houden.

1) Zelf komende uit een gezin van 5 kinderen die allemaal het "goede voorbeeld" kregen van beide ouders : hard werken, zuinig leven en sparen voor later ; zijn er 2 van de 5 die totaal niet met geld kunnen omgaan, en die nu bij het OCMW hulp moeten zoeken (en bovendien jaloers zijn op de anderen omdat die het financiëel goed stellen).
Wat deden mijn ouders fout ? Niets.

2) Mijn man en ik hebben eveneens aan onze (stief)kinderen geleerd hoe ze met geld moeten omgaan, en gaven zelf het goede voorbeeld ; toch is het zwaar misgelopen met de kinderen, die tot over hun oren in de schulden zitten.
Wat deden wij verkeerd ? Ik weet het niet. Gewoon brute pech die niemand kan voorzien !

Dat laatste is o.m. de reden waarom wij nu niet (meer) voor de kinderen sparen, maar wél voor onze kleinkinderen.
Met het voorafgaande in ons achterhoofd, kozen wij uiteraard voor de Rabo Gift Account : zo kunnen wij nog altijd tijdig ingrijpen indien het ook met de kleinkinderen zou de verkeerde richting opgaan.

Jammer voor jou dat het allemaal zo gelopen is, maar hoe dikwijls hoor je niet dat kinderen net het omgekeerde doen van wat de oudjes opdragen ? BIJNA ALTIJD !
Nogmaals een levendig bewijs...

De meesten zijn op 18 jaar volwassen genoeg om het geld niet onmiddellijk op te brassen, maar 18-jarigen kunnen best wel nog zeer naïef, labiel en/of bevlogen zijn.

't Zal niet de eerste keer zijn dat dochterlief van 18 smoorverliefd wordt op een flierefluiter met veel schulden. Natuurlijk wil zij 'de liefde van haar leven' wel even uit de put helpen. Als het geld dan op is, is de liefde ook 'op' ...

Of zoonlief zit in een zware depressie en tracht de pijn te verlichten met drank en drugs ...

Het is makkelijk om te zeggen: 'het is hun geld en hun verantwoordelijkheid', maar ik denk dat je reactie wel iets minder flegmatiek zal zijn als je 18 jaar sparen ziet verdwijnen in bodemloze putten...
Ik vind het niet onverstandig om zelf te beslissen wanneer je kinderen matuur/stabiel genoeg zijn. Sommigen zullen dat op hun 12de al kunnen, anderen zullen dat nooit kunnen.

@ Zwiertje: wat jij beschrijft heb ik al gezien bij 50 +. Mannen en hun lul. En het was geen jong brokske met silliconenborsten. Nu hoor het ook eens van een man!

@optibear:

Leeftijd is uiteraard geen garantie op wijsheid ...

Alleen merk ik dat de 'gemiddelde' 18 jarige, vééééél naïever en labieler in het leven staat dan de 'gemiddelde' twintiger. Die 2 jaar extra kunnen een groot verschil maken. En ik vind het niet dwaas of 'despotisch' om daar rekening mee te houden.
Die 18 jaar is maar een arbitraire grens. Zoals ik al zei: sommigen zullen op 12 jaar al zeer volwassen omgaan met geld, anderen kunnen dat op hun 50ste nog steeds niet.

De zaken zijn zelden zo eenduidig als ze hier voorgesteld worden. Ik veronderstel dat jongeren die écht verkeerd terecht komen nog altijd een minderheid zijn.
Voor zover ik dat hier en in mijn omgeving kan overzien, beperkt het probleem zich in de regel tot het euh... corrigeren van die jongeren op het moment dat ze eens met geld willen gooien. En ook dat is dan een correctie vanuit eigen waarden en normen, met de beperkingen die daar bij horen.
Laat me dat illustreren met een voorbeeld: ik heb een hekel aan auto's. Zo'n ding brengt me naar het werk en terug en voor de rest verfoei ik het. Als mijn dochter, eens 18 geworden, met haar spaarcenten een BMW wil kopen, zal ik daar zwaar op tegen zijn. Een enthousiaste autofreak/papa zal dat mogelijk totaal anders zien en juist vinden dat de idee blijk geeft van maturiteit, technisch inzicht, gevoel voor kwaliteit...
Anderzijds: als mijn 18-jarige zou komen vertellen dat ze een bouwkamp van de Bouworde wil meedoen, zal ik daar enthousiast over zijn: ik zal vinden dat het getuigt van inzicht in de derde wereldproblematiek, van maatschappelijke betrokkenheid, van empathie. De autofreak/papa van hierboven zal misschien vinden dat dochterlief op het verkeerde pad is: waarom werken voor "die organisaties die alles in de eigen zakken stoppen?", "beter een vakantiejob doen bij mij op kantoor en dat staat ook erg goed op je CV!". Met excuses voor de clichés .

Er is eigenlijk in deze geen "goed" of "slecht", de extremen (zoals drugsverslaving, met de onbetrouwbaarheid die daarbij hoort) uitgezonderd.
Ik lees regelmatig hier over de bezorgdheid van ouders wat de spaarcenten voor de kinderen betreft. Ik vind die bezorgdheid heel begrijpelijk.
Maar die mag er niet toe leiden dat men vasthoudt aan de centen, tenzij zoon- of dochterlief zich conformeert aan de *bekrompenheid* van ma en pa. Want die beperking van de eigen waarden en normen kan ook zo omschreven worden...

Ik hanteer steeds een simpele stelregel, die ik ook aan mijn kids van jongs af aan leerde:

1 uur werken = 8 € a 10 € netto verdienen !

Als je 10 € uitgeeft, bedenk dan dat je daarvoor 1 uur ('keihard) moet werken !

Eerst nadenken, dan uitgeven !

@Yvan:
Ik volg je helemaal in je betoog. Ik denk dat de meesten er ook over eens zijn dat het voor >90% van de jongeren geen enkel probleem is om toegang te krijgen tot dat geld. Het overgrote deel kan echt wel op langere termijn nadenken ...

Het stoort mij alleen dat er soms nogal lacherig wordt gedaan over mensen die liever zelf beslissen wanneer hun kind 'rijp' genoeg is. Het gaat er helemaal niet over om 'totale controle' te houden over uw kinderen, of om eigen inzichten en normen te forceren. Het gaat hem er over dat je echt niet kan weten tot welke persoonlijkheid je kinderen gaan opgroeien. En 18 jaar is vaak een 'turbulente' leeftijd.

@optibear,
In de paar voorbeelden uit mijn eigen ervaringen had ik het niet specifiek over 18-jarigen.
Uiteraard weet ik ook wel dat daar geen leeftijd op staat : bij de personen uit mijn familie waren er zowel die pas als 30-er of 40-er in de knoei geraakten, als anderen die reeds vóór hun 18de duidelijk hun voeten veegden aan de goede opvoeding die ze kregen.

Je kunt je kinderen proberen iets aan te leren ; maar daarom handelen ze nog niet naar je "wijze raad".
Daarom dat ik voorstander ben van de mogelijkheid om er als ouder zélf over te kunnen beslissen of je vind dat je kind op 18 al in staat is om grote sommen geld te beheren.

Om mss terug on topic te gaan ,wat denken jullie van DVV Atlantica!?
Volgens mij toch een aanrader?