Calco schreef: ↑28 augustus 2020, 14:43 De obsessie van Carpenoctem voor Corona (1000, 1200, 1500 berichten; zoiets in elk geval) kunnen we niet meer ongezond noemen.

Pathetisch, ziekelijk. En zeker: meelijwekkend.

So sad ...

Timoootjex schreef: ↑28 augustus 2020, 12:42 Van alle grafiekjes vond ik die ook de duidelijkste. Je zag duidelijk dat Antwerpen op het niveau was van de piek in April maar dat die draconische maatregelen wel zijn effect hebben gehad om dit quasi meteen weer te doen dalen.

DNE2018 schreef: ↑28 augustus 2020, 16:02 Wacht maar tot het najaar wanneer de gewone griep en verkoudheden samen lopen met nog steeds een hoog aantal Corona besmettingen. Dan zal het er zelfs niet meer toedoen welke cijfers er worden getoond, de paniek gaat immens zijn. Zeker als het over kindjes gaat. En er dan nog eens een lockdown bovenop.

Timoootjex schreef: ↑28 augustus 2020, 16:39 vortex mogelijks wel maar dan nog het was duidelijk dat die stijging recht de lucht in ging bij antwerpen.

E10ne schreef: ↑28 augustus 2020, 15:17
Ik ken u niet en moet u niet kennen, maar aan uw commentaar te lezen zal je een zeer goede stoker zijn in de hel. Spijtig misschien voor u dat het tijdperk van de stoomtrein voorbij is.
Hou het vuur brandend ...

Via Prof. Mattias Desmet

"Prof. Bert De Munck stelt opnieuw een zeer relevante vraag: Waren de maatregelen nodig? En vooral: Is het aan de sceptici om te bewijzen dat ze niet nodig waren? Of is het eerder aan de voorstanders om te bewijzen dat ze wèl nodig waren?
Bij deze de tekst:

Waren de maatregelen nodig? Bewijs het dan

Bert De Munck
Wetenschaps­-histo­ricus (UAntwerpen)
Vrijdag 28 augustus 2020 om 3.25 uur
Is het wel aan sceptici om te bewijzen dat covid-19 nooit meer was dan een straffe griep? Bert De Munck vindt dat juist de voor­vechters van strenge maatregelen moeten aantonen dat die effectief zijn.


Dat de gevreesde tweede golf gedeeltelijk uitblijft, geeft tegenstanders van de maatregelen om het corona­virus in te dammen wind in de zeilen. Ze worden meestal tegengesproken met een variant op ‘wat er gebeurd zou zijn zonder maatregelen’. Dat is onhoudbaar zonder sterk wetenschappelijk bewijs over de noodzaak en de effectiviteit van die maatregelen.

De mantra is dat we te maken hebben met de ergste pandemie sinds de Spaanse griep van 1918. Maar de sterftecijfers waren toen van een heel andere orde, met naar schatting 20 tot 50 miljoen slachtoffers of meer, terwijl we nu nog steeds onder de 1 miljoen zitten, in een wereldbevolking die intussen ongeveer verviervoudigd is. In relatieve cijfers gaat het om een verschil van 1 procent tot pakweg 3 procent van de wereldbevolking in 1918-20 versus minder dan 0,02 procent van de wereldbevolking nu.

Rudimentaire schattingen over enkele recentere pandemieën leren dat er na de Tweede Wereldoorlog virussen met een vergelijkbare impact hebben rondgewaard. Het aantal vroegtijdige overlijdens toegeschreven aan het coronavirus zit nog altijd onder dat van de zogenaamde Aziatische griep van 1957-58 (ruim 1.000.000 doden wereldwijd) en in de buurt van de Hongkonggriep of Maogriep van 1968 (700.000 tot 1.000.000 doden) – hoewel de absolute bevolkingsaantallen nu hoger zijn en de vergrijzing zich voortzet.

Dramatische oversterfte?
Wie kijkt naar oversterftepieken, door voor- en tegenstanders beschouwd als de meest objectieve manier om de impact vast te stellen, kan nog verder relativeren. De grafieken die we tot dusver te zien kregen, beperken zich meestal tot een overzicht van de laatste jaren, of een vergelijking met het gemiddelde van de laatste jaren (de verwachte sterfte). Dat laatste geeft al gauw een dramatisch effect, omdat de piek dan schril afsteekt tegen een voor het overige redelijk vlakke lijn.

Is er echt een causaal verband tussen de cijfers en het beleid? En als er een verband is, wat heeft dan precies gewerkt?
Maar wie alle oversterftepieken in kaart brengt op langere termijn, door het aantal overlijdens per maand te delen door het totale bevolkingsaantal en dat op een tijdlijn te plaatsen, krijgt een ander beeld. In veel landen, waaronder Zweden, blijkt de piek van covid-19 zelfs pas op de derde, vierde of vijfde plaats te komen (sinds 1980). In ons land komt covid-19 wel op de eerste plaats, maar bijzonder nipt. Griepmaand december 1989 blijkt ongeveer even dodelijk geweest te zijn als april 2020, en dat terwijl de bevolking toen gemiddeld jonger was.

Miljoenen doden voorkomen?
Ook het punt dat de tweede golf dankzij de maatregelen gedeeltelijk uitblijft, blijft aanvechtbaar. De alarmerende ernst van covid-19 blijkt vooral uit simulaties over wat er gebeurd zou zijn zonder maatregelen. Een studie die in juni in Nature gepubliceerd is, van een team van het Londense Imperial College, gaf aan dat maar liefst 120.000 doden voorkomen zijn in België alleen – wereldwijd was sprake van miljoenen. Uit wetenschappelijke hoek kwam daarop vernietigende kritiek. De paper vertrok van betwistbare assumpties. Zo sloten de onderzoekers verschillen in vatbaarheid tussen landen uit, net als gedragsverandering zonder lockdownmaatregelen en veranderingen in het reproductie­getal tout court zonder interventies.

Dat laatste gaat regelrecht in tegen het idee dat het reproductiegetal na een aantal weken sowieso afneemt in een eindige bevolking en maakt dat élke­ neerwaartse afbuiging van de curve automatisch integraal aan maatregelen wordt toegeschreven. Het belette niet dat zowel de Belgische regering als populaire kranten en websites de publicatie gebruikten om de maat­regelen te rechtvaardigen.

Ook de kritiek is moeilijk hard te maken. In zekere zin hebben voorstanders van strikte maatregelen altijd gelijk. Aangezien maatregelen in de regel worden ingevoerd als de curve stijgt, kan elke latere afbuiging er sowieso aan worden toegeschreven. En buigt de curve niet af, dan waren de maatregelen niet streng genoeg.

De enige mogelijkheid is vergelijken met landen die minder streng hebben ingegrepen, zoals Zweden, dat ondanks alles geen afwijkend patroon vertoont. Een Zweeds onderzoek aan de universiteit van Uppsala gebaseerd op het befaamde model van ‘professor lockdown’ Neil Ferguson (eveneens van het Imperial College), voorspelde in maart dat Zweden tegen eind mei 40.000 doden zou tellen als het land volledig in lockdown zou gaan en 90.000 zonder. Het land ging niet in lockdown, telt 5.817 vroegtijdige overlijdens en lijkt het stadium van de groepsimmuniteit stilaan bereikt te hebben.

Schroef experimenten terug
Om sceptici van weerwoord te dienen, mobiliseerde wetenschapsfilosoof Maarten Boudry eind maart het concept ‘zelfweerleggende voorspelling’, waarbij iets niet gebeurt omdat je het voorspelt en erop anticipeert. Dat klonk toen heel aannemelijk, maar vijf maanden later wordt het hoog tijd om met empirisch bewijs te komen. Je kunt je zelfs afvragen of covid-19 gedeeltelijk niet juist een zelfvervullende voorspelling geworden is, waarbij de voorspelling is uitgekomen door de maatregelen om ze te voorkomen.

Hebben sceptici ongelijk als ze zeggen dat mensen gestorven zijn door uitgestelde behandelingen, stress, eenzaamheid en depressie, en dat de gerapporteerde langetermijnschade bij sommige patiënten gedeeltelijk te wijten is aan de behandeling (kunstmatige coma en agressieve beademing) in plaats van aan de kwaal?

Het is tijd om de bewijslast om te draaien. Het is niet aan de sceptici om te bewijzen dat covid-19 nooit meer is geweest dan een heel straffe griep, want de cijfers tonen dat niet. Het is aan de voorvechters van strenge maatregelen om aan te tonen dat de maatregelen effectief nodig waren en (vooral) zijn. Is er echt een causaal verband tussen de cijfers en het beleid of blijft het bij oppervlakkige correlaties? En als er een verband is, wat heeft dan precies gewerkt? Lockdown of bubbels, anderhalve meter of mondmaskers, de sluiting van scholen of het verbod op events? Geen mens die het op dit ogenblik weet. Nochtans is sinds maart zowat de hele wereld in een groot laboratorium veranderd.

Het verschil met onderzoek in laboratoria of binnen de contouren van de klassieke instellingen, is dat dit via een ethische commissie moet passeren zodra er proefpersonen bij betrokken zijn, om te verzekeren dat hun privacy gegarandeerd is, en dat ze niet aan experimenten worden onderworpen tegen hun wil of op basis van misleidende informatie.

Geen enkele ethische commissie zou de experimenten goedkeuren die aan de gang zijn. Hoog tijd dus om die terug te schroeven. Terwijl niemand op dit ogenblik de baten ervan kan hardmaken, loopt de mentale, sociale, culturele en economische schade op. Fundamentele grondrechten van jong en oud worden drastisch en ingrijpend geschonden.

haelewyn schreef: ↑28 augustus 2020, 13:20Die voorspelling was niet echt een kunstje.

CarpeNoctem schreef: ↑29 augustus 2020, 17:13

Via Prof. Mattias Desmet
"Prof. Bert De Munck stelt opnieuw een zeer relevante vraag: Waren de maatregelen nodig? En vooral: Is het aan de sceptici om te bewijzen dat ze niet nodig waren? Of is het eerder aan de voorstanders om te bewijzen dat ze wèl nodig waren?
Bij deze de tekst:

Waren de maatregelen nodig? Bewijs het dan
[...]
Is het wel aan sceptici om te bewijzen dat covid-19 nooit meer was dan een straffe griep? Bert De Munck vindt dat juist de voor­vechters van strenge maatregelen moeten aantonen dat die effectief zijn.
[...]
Het is tijd om de bewijslast om te draaien. Het is niet aan de sceptici om te bewijzen dat covid-19 nooit meer is geweest dan een heel straffe griep, want de cijfers tonen dat niet. Het is aan de voorvechters van strenge maatregelen om aan te tonen dat de maatregelen effectief nodig waren en (vooral) zijn.

anonymous schreef: ↑29 augustus 2020, 19:07

CarpeNoctem schreef: ↑29 augustus 2020, 17:13

Diegene die de maatregelen hier overbodig vinden:
Wat denk je van een enkel ticketje richting Peru, Brazilië, Chili.
Daar geloven ze ook niet in de maatregelen. Zou je daar gerust over straat lopen?