Misschien kan je zoon zelf al eens beginnen met een klus te zoeken en zo zelf beginnen te sparen.

Sowieso de situatie houden zoals ze is.

Probleem:
Je partner wil zich ook inkopen in jullie woning / zoekt een investering.
Jij wil je zoon een spaarpot geven later of zekerheid dat hij je volledige bezittingen zal erven.

Je partner zou ik adviseren om zelf een woning te kopen en deze te verhuren. Je partner heeft zo een investering, een backup indien de relatie zou stukgaan / jij komt te overlijden en heeft een constant inkomen door de huur. Je zoon blijft dan enige erfgenaam van de woning.
Het spaarpotje, dat kan je inderdaad starten door de huur die je nu van je partner krijgt periodiek te investeren.

Wel belangrijk om je af te vragen waarom je partner zich wil inkopen in je woning. Feitelijk heeft je partner vandaag "niets te zeggen over de woning waar die nu in woont". Moet er onderhoud gebeuren, wil je een nieuwe keuken plaatsen,... nergens heeft die feitelijk een zeggenschap in want het is zijn woning niet maar is die (soort van) huurder.
Ik kan me inbeelden dit voor dit voor sommige mensen frustrerend kan zijn.

Orakel van Brakel schreef: ↑26 februari 2024, 15:22 Ik zou alles laten zoals het is. En zeker zien dat je zoon geen successierechten moet betalen op een huis waar je partner nog kan blijven wonen.

+ 1.

Als ik jouw reactie lees dan woon je er heel graag. Waarom dan veranderen en onnodige kosten (RR, notaris …) maken? Misschien wel voor een huis of locatie die je minder goed bevalt.

Ik heb de indruk dat je het vooral doet voor anderen.

Maar wat je zoon betreft, wie zegt dat hij over enkele jaren al de deur uitgaat (hotel Mama?). Of dat hij op een appartement wil wonen? Of in die regio? Of … wie zegt dat hij hulp nodig heeft?

Wat je partner betreft: ik weet niet hoe hij het aanvoelt maar ik kan me inbeelden dat hij het nu niet als “zijn thuis” beschouwt. Daar staat dan tegenover dat hij vermoedelijk voor een spotprijsje daar kan leven. En je riskeert je nalatenschap naar je zoon toe te compromiteren.

Conclusie: lekker niks doen en alles gewoon bij het oude houden.