We gaan er hoe dan ook lessen uit kunnen trekken. Hopelijk worden deze niet te duur. We gaan het meemaken.

Als Adidas zoals Nike is, zou het kunnen meevallen. Ik las vorige week ergens dat Nike amper omzetverlies had doordat klanten nu gewoon online kopen. Dacht dat de omzet maar <4% lager lag, dus als dat echt zo is, valt het misschien nog redelijk mee?

Geberit, de Zwitserse producent van sanitaire installaties in Europa, meldt deze ochtend tijdens een conference call dat de order intake in maart gedaald was met een laag dubbelcijferig percentage. Het bedrijf zag vooral een verslechtering vanaf de tweede helft van maart toen Europa in een lichte vorm van lockdown ging. Dus mogelijks zal de order intake in april (en volgende maanden?) met zo'n 25% dalen, wat ik al bij al nog vind meevallen.

ZURICH, April 6 (Reuters) - Geberit <GEBN.S> is not planning
job cuts, Chief Executive Christian Buhl said on Monday after
the plumbing supplies maker warned the new coronavirus was
hitting activity in the construction industry.
"We do not plan or see any need for restructuring, so we
don't have any plans to cut jobs," Buhl told an investor call.
"But of course we have put in place a hiring freeze in these
times of very high uncertainty."
Geberit has closed three factories in Italy, France and
India, and had moved workers in France and Britain to short time
work to deal with lower demand. Its two factories in China that
had been shut down are now operating again, Buhl said.

Bijgaand de opname van de aandeelhoudersvergadering van Fundsmith 2020.

https://www.youtube.com/watch?v=PZy9-4Z_4i8

sjarel123 schreef: ↑29 maart 2020, 17:03
Graag input over dit onderwerp, dit is m.i. een van de drijvende componenten van quality beleggen. (Het toont ook nog maar eens aan dat een hoge waardering geen probleem hoeft te zijn als er een hoge ROCE wordt gegenereerd en deze geherinvesteerd kan worden. Stel dat de waardering in het voorbeeld gehalveerd zou zijn na twintig jaar zou dit nog steeds ruimschoots meer opbrengen dan het voorbeeld waarbij alle winst als dividend wordt uitgekeerd.)

In de meest recente "Client letter" van Semper Augustus Investments Group LLC wordt hier ook aandacht aan besteed (vanaf het midden van pagina 10, 2019 SAI letter: Money for Nothing: Dire Straits ...):

https://www.semperaugustus.com/clientletter

Hun ge-aggregeerde portefeuille heeft de volgende karakteristieken en uitgangspunten in deze context:
- Earnings yield 7,4% (en dus een P/E van 13,5)
- Return on Equity 13%
- 81% of earnings retained
- 20% tax on 19% of dividends received > 15,2% van de earnings moeten ge-herinvesteerd worden en men gaat ervan uit dat dit kan aan de earnings yield van de portefeuille.

Onderaan pagina 12 is een vergelijkende tabel opgenomen tussen de S&P500 en de Semper portefeuille met hun "profitability ratios"

Intussen volledig overtuigd, al blijf ik het moeilijk hebben met de stratosferische waarderingen van sommige bedrijven. Het argument dat die waarderingen geen probleem zijn zolang er compunding is tegen hoge ROCE, gaat ook maar op zolang er niets stokt in het groeiverhaal. Grote tegenslag of plateau bereikt en de premium is niet meer van toepassing.

Om die reden houd ik toch nog enkele posities aan die eerder value dan quality zijn. In die gevallen wel met veel aandacht voor de balans en aard van het bedrijf (holdings voor diversificatie, grote netto kasposities bij Moury en Roularta, groeiende sector met toekomst bij VGP en Bayer). Wendel heeft ook Bureau Veritas als grootste participatie, wat dan weer wel als quality wordt gerekend.

Euro's zijn reeds op. Voor de laatste dollars staan orders uit op Microsoft, Stryker en Parker-Hannifin. Die laatste ook geen pure quality. Wel heel sterk track record en relatief goedkoop. Enkele van hun producten ken ik uit professionele ervaring. Topkwaliteit.

Daarom is het ook een kwestie van een inschatting te maken in hoeverre het aannemelijk is dat een bedrijf kan blijven groeien. Is het aanwezig op markten met duidelijke seculiere groeimogelijkheden? Groei die gedreven wordt door veranderingen die langer duren dan een economische cyclus. Denk aan digitalisatie, ouder wordende bevolking, toenemende welvaart in opkomende markten, premiumisatie, … Het geeft geen zekerheid, maar als bedrijven kunnen profiteren van dergelijke veranderingen is het aannemelijker dat het groeiverhaal blijft duren. Zeker als ze leiders zijn in de markten.

Ik denk ook door hier samen verder ideeën te delen we steeds een stapje verder komen in het quality verhaal. Daarom wil ik meteen van de gelegenheid gebruik maken een volgend vraagstuk in de groep te gooien.

Het is intussen duidelijk dat herinvesteren aan een hoge return on capital bij voldoende groei het aantrekkelijkste is. Ook is duidelijk dat veel Quality bedrijven weinig kapitaal nodig hebben om te groeien, sterker nog, het is vaak een criterium.
Wat gebeurt er dus met het overschot? We hebben een paar posts geleden gezien dat dividend bij Quality bedrijven doorgaans waarde vernietigt omwille van de hoge koers/boekwaarde die voor Quality neergeteld moet worden om de aandelen aan te schaffen. (althans, dat denk ik ervan, weet niet hoe jullie hier in staan)

Wat je dus veel ziet is dat bedrijven fors aandelen inkopen. Dit komt de winst per aandeel ten goede want de winst moet over minder aandelen verdeeld worden. Maar ik lees ook vaak dat aandeleninkopen waarde kunnen vernietigen als de koers te hoog staat. Maar dit is meestal het geval bij Quality.
Zou er een berekening bestaan om uit te kunnen rekenen hoeveel procent van de ROCE/FCF ROE intact blijft indien er aandelen ingekocht worden? De helft van de winst wat als dividend wordt uitgekeerd vertaalt zich meestal naar 2% a 3% dividendrendement. Wat veel te weinig is en dus waardevernietigend. Maar stel dat met de helft van de winst aandelen worden ingekocht, hoeveel procent zou dit vertegenwoordigen van pakweg een ROCE van 20%. Ik speel nog maar net met dit idee, maar misschien heeft iemand hier al over nagedacht.
Ik las gisteren nog eens wat terug in het SuperiorQuality topic van Gpv1 en zag dat hij (althans wat hij in het topic post) ook kijkt naar de groei van de vrije kasstromen. Maar moeten we niet ook kijken naar de groei in de vrije kasstromen per aandeel? Want als er fors aandelen ingekocht worden zal de vrije kasstroom per aandeel harder groeien dan de vrije kasstromen.

Zouden aandeleninkopen als een soort reinvestment rate gezien kunnen worden? Zo ja, hoe kunnen we achterhalen hoeveel procent van de return on capital zodoende geherinvesteerd wordt?

Zelf heb ik geen behoefte om alles te begrijpen omtrent returns on capital (RoC), dus ik ga niet op al uw vragen kunnen antwoorden denk ik.

Ik denk ook dat je de uitspraken van Buffett/Munger en quality-fondsbeheerders omtrent RoC steeds wat moet relativeren. Zij lijken precies altijd uit te gaan van een perfect scenario: selecteer die bedrijven met hoge en duurzame returns on capital die al hun vrije kasstromen herinvesteren aan eveneens hoge returns, waardoor de vrije kasstromen stijgen, en die dat tot in de eeuwigheid kunnen blijven doen. In realiteit ga je dergelijke bedrijven bijna niet vinden. Bedrijven gaan andere bedrijven overnemen met lagere returns on capital, of ze keren dividenden uit, of ze kopen eigen aandelen in, of de interne herinvesteringen gebeuren aan een lagere return dan in het verleden, etc.

Ik ben niet bezig met hoe je al die invloeden en gevolgen zou kunnen uitrekenen met formules. Het allerbelangrijkste volgens mij is dat de vrije kasstromen op lange termijn en middellange termijn stijgend zijn (zonder dat het gepaard gaat met uitzinnige schulden) en dat het bedrijf niet gehinderd wordt door disrupties in de sector. Als die twee voorwaarden vervuld zijn en je hebt een mandje met dergelijke bedrijven, waarvoor je geen zotte prijs betaald hebt, dan ga je het denk ik niet slecht doen.

Het inkopen van aandelen past net als het uitkeren van dividenden niet in het ideale scenario, aangezien het geen herinvestering is (het geld is voorgoed weg en kan dus, in tegenstelling tot bv. een overname, niet aangewend worden om de vrije kasstromen te verhogen). Het verstoort ook het eigen vermogen waardoor cijfers over RoC betekenisloos kunnen worden (IBM, Moody's, S&P Global,...) of met een korrel zout moeten genomen worden. Dat wil niet zeggen dat share buybacks altijd slecht zijn. Van mij mogen ze gerust, want ze verhogen de intrinsieke waarde op een alternatieve manier, maar ideaal is het dus niet. Kijken naar de vks per aandeel doe ik niet. Ik heb liever een bedrijf waar de vrije kasstromen groeien en waarbij het aantal aandelen gelijk blijft of lichtjes stijgt, dan een bedrijf dat elk jaar opnieuw een hoop aandelen inkoopt maar waar de vrije kasstromen statisch blijven of dalen. Het eerste geval is een teken van sterkte, het tweede geval een teken van zwakte. Wat wel goed is is bv. als het bedrijf tegelijkertijd het aantal aandelen kan terugdringen en de vrije kasstromen weet op te voeren. IBM heeft een geschiedenis van grote share buybacks, maar de vrije kasstromen blijven altijd gelijk, de omzet groeit ook niet, en dus blijft de beurskoers al jarenlang ter plaatse trappelen.

Het is me al een lange tijd duidelijk dat ik de uitspraken moet relativeren. Dit doe ik ook, ook al lijkt dat misschien niet zo.

Het blijft me wel bezighouden, juist omdat ik het niet 100% begrijp. Misschien kan de return on capital een extra hulpmiddel zijn om de stijging van de vrije kasstromen te beoordelen. Als de vrije kasstromen stijgen maar de RoC daalt kan het teken zijn dat het beschikbare kapitaal steeds minder efficiënt wordt ingezet. Of er wordt steeds meer kapitaal aangeworven om de kasstromen te laten stijgen.
De meeste quality parameters zijn eenvoudig te begrijpen en voor de hand liggend, maar rond RoC bestaat voor mij veel onduidelijkheid, en toch hechten bijna al die fondsmanagers er schijnbaar zo veel waarde aan.

Ik vroeg me het effect van buybacks gewoon af omdat veel Qualitybedrijven vaak veel eigen aandelen inkopen met de beschikbare cash.

gpv1 schreef: ↑18 april 2020, 10:22Kijken naar de vks per aandeel doe ik niet. Ik heb liever een bedrijf waar de vrije kasstromen groeien en waarbij het aantal aandelen gelijk blijft of lichtjes stijgt, dan een bedrijf dat elk jaar opnieuw een hoop aandelen inkoopt maar waar de vrije kasstromen statisch blijven of dalen. Het eerste geval is een teken van sterkte, het tweede geval een teken van zwakte. Wat wel goed is is bv. als het bedrijf tegelijkertijd het aantal aandelen kan terugdringen en de vrije kasstromen weet op te voeren. IBM heeft een geschiedenis van grote share buybacks, maar de vrije kasstromen blijven altijd gelijk, de omzet groeit ook niet, en dus blijft de beurskoers al jarenlang ter plaatse trappelen.

Hier wil ik toch even Colruyt als tegenvoorbeeld geven. Terry Smith noemde ze 'het beste Belgische bedrijf' en het LT koersverloop liegt er niet om. Buffett zegt ook dat je als belegger moet kijken naar de 'per-share progress' van een bedrijf.

Ik weet dat je geen fan bent van Colruyt, die redenering hoef je niet opnieuw te geven Maar het is wel een voorbeeld van een bedrijf waar continue buybacks wel tot waardecreatie leiden. Niet de meest indrukwekkende returns, maar het defensieve karakter is ook wat waard. Op 5j heeft het trouwens veel beter gepresteerd dan bv Reckett Beckinser, dan wel in Terry Smith zijn portefeuille zit. Dat snap ik trouwens ook niet goed. Hij hecht toch vrij veel belang aan een sterke balance sheet? Die van RB is nu niet bepaald conservatief te noemen.

Bijgaand een recent artikel van Terry Smith uit de Financial Times.


Financial Times
Investors: never let a crisis go to waste
Terry Smith
30th April 2020
 

--knip wegens copyright!--

Volgens gelekte documenten nam Fundsmith een positie in zowel Nike als Starbucks.

Nike heb ik zelf ook aan mijn portefeuille toegevoegd in maart, Starbucks heb ik bekeken maar twijfelde over de kracht van het competitieve voordeel. Starbucks is een sterk merk, maar de sector heeft niet echt een barrier to entry, denk ik.
Enfin, Terry Smith denkt er duidelijk anders over. Clorox hebben ze overigens van de hand gedaan na de sterke prestatie dit jaar.

https://citywire.co.uk/funds-insider/ne ... upHxbWhoaI

Fundsmith heeft gewoon meldingsplicht hoor. Beide posities stellen weinig voor.

https://www.sec.gov/Archives/edgar/data ... q12020.xml

Alsof er geen vuiltje aan de lucht is kondigde Geberit (producent van sanitaire uitrusting) daarnet aan dat het vanaf morgen start met een share buyback van max. CHF 500 miljoen, over een periode van max. 2 jaar. Dit komt overeen met 2,6% van het aantal uitgegeven aandelen op basis van de slotkoers van gisteren, aldus het persbericht.

"The registered shares will be repurchased via a separate trading line on the SIX Swiss Exchange for the purpose of a capital reduction."

Onlangs verscheen het boek 'investing for growth' van Terry Smith ter ere van het tienjarig bestaan van Fundsmith. Het betreft een verzameling van al zijn artikelen geschreven tussen 2010 en 2020. Ik heb het boek nog niet gelezen maar ik vermoed dat de meeste artikelen ook te lezen zijn op de website van Fundsmith.

Een soortgelijk boek werd uitgebracht in 2015 op basis van de eerste 5 jaar maar deze is vrijwel niet meer te vinden.

Jacket Text
Buy good companies. Don’t overpay. Do nothing.

Some people love to make successful investing seem more complicated than it really is. In this anthology of essays and letters written between 2010–20, leading fund manager Terry Smith delights in debunking the many myths of investing – and making the case for simply buying the best companies in the world.

These are businesses that generate serious amounts of cash and know what to do with it. The result is a powerful compounding of returns that is almost impossible to beat. Even better, they aren’t going anywhere. Most have survived the Great Depression and two world wars.

With his trademark razor-sharp wit, Smith not only reveals what these high-quality companies really look like and where to find them (as well as how to discover impostors), but also:

- why you should avoid companies that abuse the English language
- how most share buybacks actually destroy value
- what investors can learn from the Tour de France
- why ETFs are much riskier than most realise
- how ESG investors often end up with investments that are far from green or ethical
- his ten golden rules for investment
- and much, much more.

Backed up by the analytical rigour that made his name with the cult classic, Accounting for Growth (1992), the result is a hugely enjoyable and eye-opening tour through some of the most important topics in the world of investing – as well as a treasure trove of practical insights on how to make your money work for you.

No investor’s bookshelf is complete without it.
Professional Reviews
His essays are readable, easy to digest and refreshingly light on techno-babble. They will help you understand why some companies have durability while others, ostensibly doing well, suddenly disintegrate.
Jeff Randall, Presenter, Sky News (2007–2014)
What sets him apart is not just his formidable winning streak, but the principles on which he has chosen to take a stand … Terry has always put his money where his (considerable) mouth is.
Lionel Barber, Editor, Financial Times (2005–2020)
Can dynamite be reassuringly explosive? This book certainly is. Terry Smith has had plenty to say about the stock market in the last ten years and, like his funds, he’s been bang on the money all the way through.
Jonathan Davis Editor, The Investment Trusts Handbook