kingsfan schreef: ↑19 oktober 2020, 07:40 In 2019 zijn er in totaal 108.745 mensen overleden in België. Hart- en vaatziekten en kanker zijn de belangrijkste doodsoorzaken met respectievelijk ongeveer 30.000 en 28.000 doden. Aan griep sterven in ons land ongeveer 2.000 mensen per jaar.

10.000 doden is dus aanzienlijk. Maar zijn deze mensen ook echt allemaal gestorven aan Covid-19? Of zitten daar ook mensen bij die mét het coronavirus zijn overleden, en niet door het virus?

Die vraag is heel moeilijk te beantwoorden. "Vergelijk het met iemand die een verkeersongeluk meemaakt en een dag later in het ziekenhuis sterft aan een hersentrauma. Wat is dan de oorzaak? Het ongeluk of een hersentrauma? Eigenlijk beide. Wel, dat is ook zo bij Covid-19."

Wat dat ongeluk betreft is de doodsoorzaak simpel, hersentrauma veroorzaakt door ongeval. Het antwoord voor covid is vergelijkbaar, orgaan falen of iets in die aard veroorzaakt door covid. Is uiteindelijk niet zo belangrijk, cijfers dienen enkel voor statistiek. In plaats van naar absolute cijfers te kijken om de ernst van deze pandemie in te schatten zou men ook naar het aantal verloren kwaliteitsvolle levensjaren kunnen kijken. Zo zijn 50% van de sterfgevallen ouder dan 85 en is 95% ouder dan 65. Klinkt misschien hard maar dit virus heeft eigenlijk een verwaarloosbare impact op de populatie, er sterven vooral heel oude mensen die zonder dit virus sowieso niet al te veel jaren meer op de teller hebben. Mochten er niet zoveel mensen in het ziekenhuis terecht komen en daar voor overbelasting zorgen, dan zouden al die maatregelen overdreven zijn. Covid maakt (tot nu toe) onder de actieve bevolking niet meer doden en blijvende invaliditeit dan bv het verkeer.

haelewyn schreef: ↑19 oktober 2020, 09:27 'N-VA-voorzitter en burgemeester van Antwerpen Bart De Wever vindt de beslissing om de restaurants te sluiten 'moeilijk te vatten en moeilijk te begrijpen'.

Zou hij het menen of is het electoraal gezwets ?

Het 2de. Het 1ste zou nog erger zijn.

De 'rood' grens schuift elke dag naar het Noorden op.
Is dit toeval ? Wij weten nog niet alles van Corona. Menselijk contact met de buurgemeente is m.i. geen afdoende verklaring gezien de mobiliteit.
Zou het kunnen dat ook de lucht (de wind) de kiemen verspreidt ? In de tijd van de pest was dat toch ook het geval.

Ziekenhuizen staan aan rand van afgrond: “Bang dat we straks moeten kiezen wie we redden”
“Onze ziekenhuizen staan op de rand van de afgrond, op de rand van een drama. In Brussel en Wallonië staan we zelfs dicht bij een tsunami.” Aan het woord is geen duistere doemdenker, wel onze minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke. Slik. “In het UZ Brussel zijn er gisteren 8 patiënten met een ernstig infarct, 1 met een dringende hartoperatie, 1 semi-dringende hartoperatie, 1 hersenbloeding en 2 niertransplantaties binnengekomen. Als de coronacijfers zo blijven stijgen, kunnen we hen geen bed op intensieve meer garanderen.”

Et pour les Wallons... een veel zwaardere tweede golf: waarom wordt Franstalig België zo hard getroffen?
Laten we beginnen met de recentste cijfers. In ons land liggen 2.255 covidpatiënten in het ziekenhuis. Dat is bijna een verdubbeling op een week tijd, vorige zaterdag waren het er nog 1.257. Op intensieve zorgen zijn 381 bedden bezet door iemand die aan het coronavirus lijdt. Voor gelijkaardige statistieken moeten we al terug naar 24 maart. Toen ging het vliegensvlug: een week later lagen er 5.000 patiënten in het ziekenhuis. Op dit moment stijgt de curve iets minder steil, maar goed ziet het er alleszins niet uit. Daarom moeten alle ziekenhuizen tegen volgende week maandag de helft van hun bedden op intensieve zorgen voorbehouden voor covidpatiënten: 1.000 van de 2.000. In de praktijk gebeurt dat bij de meesten nu al. Ze kunnen gewoon niet anders. Vooral in Brussel en Wallonië is het pompen of verzuipen. In Vlaanderen is de toestand iets beter, al is er ook hier weinig reden tot optimisme.

“We staan er niet goed voor”, zegt Margot Cloet van Zorgnet-Icuro, de koepelorganisatie van Vlaamse algemene ziekenhuizen. “Als je ziet hoe snel het aantal ziekenhuisopnames blijft stijgen, dan zitten we begin volgende week aan 500 en begin november aan 1.000 covidpatiënten op intensieve. Dat heeft gevolgen. Niet-dringende zorg die we kunnen plannen, bijvoorbeeld een knie-operatie, wordt uitgesteld. Dat is nodig omdat je voor veel van die operaties een bed op intensieve zorgen moet vrijhouden. Soms heeft de patiënt dat slechts enkele uren nodig, maar dat bed moet er wel zijn.”

Geschipper en gedoe
Het aantal uitgestelde ingrepen stapelt zich op, bovenop de uitgestelde operaties van tijdens het voorjaar die nog niet allemaal zijn ingehaald. “In maart en april werd de activiteit op het operatiekwartier met 77 procent afgebouwd. Nu gaan we dezelfde richting uit”, zegt Cloet, die benadrukt dat enkel niet-dringende ingrepen worden uitgesteld. Wie morgen een hartaanval krijgt, kan nog steeds in het ziekenhuis terecht. “Uiteraard. Dringende zorg moet altijd doorgaan en dat lukt ook nog. Ziekenhuizen zijn nog steeds veilige plekken om naartoe te gaan, dus als iemand zich plots niet goed voelt en in normale omstandigheden naar de dokter en het ziekenhuis zou gaan: doe dat nu ook. Je zal worden geholpen.”

We doen enkel nog dringende operaties. Dat betekent dat 70% van de operaties nu al niet meer doorgaat. En volgende week stoppen we ook met niet-dringende consulta­ties

CHU-ziekenhuis in Luik.
Ook in Brussel komt de dringende zorg niet in het gedrang. Nog niet. Marc Noppen, CEO van het UZ Brussel: “Met een tiental mensen van het ziekenhuis hebben we een WhatsApp-groepje, een crisiscel. Daarin las ik gisteren (zaterdag; red.) dat er die dag 8 patiënten met een ernstig infarct zijn binnengekomen, 1 voor een dringende hartoperatie, 1 semi-dringende, 2 hersenbloedingen, 2 niertransplantaties. Dat zijn 14 mensen die allemaal een bed op intensieve zorgen nodig hebben. Nu hebben ze nog een bed gekregen - al is dat veel geschipper en gedoe - maar dat gaan we niet volhouden. We kùnnen dit niet volhouden.” Op de intensieve zorgen van het UZ Brussel zijn er 36 plekken, waarvan er 18 moeten worden vrijgehouden voor covidpatiënten. Nu al zijn er 12 van die 18 bezet.

In Vlaanderen is het erg, in Brussel erger, maar in Luik het ergst. Elke dag komen er alleen daar al meer dan 1.300 nieuwe coronabesmettingen bij. De druk op de ziekenhuizen is immens. Twee testcentra sluiten zelfs de deuren, omdat ze worden overrompeld door patiënten en tijd nodig hebben om nadenken over hoe ze alles beter kunnen organiseren. In het CHBA in Seraing kwamen er zaterdag zelfs politie-agenten en stewards aan te pas om de toestroom in goede banen te leiden.

In het Centre Hospitalier Régional (CHR) lagen op het hoogtepunt van de eerste golf 120 coronapatiënten. Nu zijn het er 105. “Het gaat zo snel dat we niet weten wat we moeten doen als er plots tien patiënten op een dag arriveren”, zegt woordvoerder Antoine Gruselin. “Terwijl in heel België gemiddeld 10 à 15 procent positief test is dat bij ons 30 procent: het virus circuleert hier ongelofelijk snel. Dat maakt ons bang. Zeker omdat er in ons ziekenhuis dubbel zo veel niet-covidpatiënten liggen, in vergelijking met maart. Onze grootste angst is dan ook dat we terechtkomen in een situatie waarbij we zullen moeten kiezen wie van onze patiënten we gaan redden en wie niet. We zijn nog niet op dat punt aanbeland, maar als we straks niet genoeg bedden meer hebben, gaan we daar wel komen. Het is een reële angst.”

Ook in het Centre Hospitalier Universitair (CHU) valt er geen goed nieuws te rapen. “Donderdag hadden we 82 covidpatiënten, vrijdag 91, zaterdag 98, zondag 111 … Dat gaat snel richting het piekmoment van de eerste golf, toen we op 12 april 166 besmette patiënten telden. Door die snelle stijging hebben we vorige week beslist om enkel nog dringende operaties uit te voeren. Die zijn goed voor 30 procent van het totale aantal. Met andere woorden: 70 procent van alle operaties gaan nu al niet meer door. Volgende week stoppen we ook met niet-dringende consultaties.”

Zelf ziek
Minister Vandenbroucke overdrijft dus niet: onze ziekenhuizen staan echt op de rand van de afgrond. Nochtans zijn ze op verschillende vlakken veel beter voorbereid, vertellen ze. In maart hadden ze geen idee wat er ging gebeuren. Nu wel. In maart hadden ze geen gedetailleerde plannen over hoe ze alles moesten bolwerken. Nu wel. In maart hadden ze onvoldoende beschermingsmateriaal. Nu niet.

Al weken verwitti­gen we de overheden dat het de verkeerde richting uitgaat en toch neemt niemand zijn verantwoor­de­lijk­heid.
“Maar het negatieve verschil is dat we in maart allemaal werkten op oorlogsachtige adrenaline. Nu is het ziekenhuispersoneel vermoeid, gefrustreerd en gedemotiveerd”, zegt professor Noppen van het UZ Brussel. Daarbovenop vallen er ook nog mensen uit omdat ze zelf besmet zijn of in quarantaine moeten. Door al die factoren samen is de uitval van het personeel in het CHU in Luik gestegen van 8 procent vorig jaar naar 18 procent nu. Ook de collega’s van het CHR kampen met personeelstekort, waardoor ze plannen smeden om gepensioneerde verpleegkundigen en studenten verpleegkunde op te roepen.

Cijfers over de uitval in Vlaamse ziekenhuizen heeft Margot Cloet niet, “maar die is groot, net als het gebrek aan motivatie. ‘Niet opnieuw, wij zijn moe’, is iets dat je vaak hoort. Het is dan ook niet evident om plots op een covidafdeling te moeten gaan werken. Ik vrees dat het personeel het nog zwaarder krijgt dan in maart.”

Niet verwonderlijk, pikt Noppen in. “Al weken verwittigen we de overheden dat het de verkeerde richting uitgaat en toch neemt niemand zijn verantwoordelijkheid. Ik blijf er mij over verbazen dat beleidsmakers niet begrijpen wat exponentiële groei is. Dat krijg ik echt niet uitgelegd aan mijn personeel, dat is voor hen zo demotiverend. De nieuwe maatregelen die nu van kracht zijn, zijn goed, maar hadden we twee weken geleden al moeten nemen. Nu komen we net iets te laat. Maar bon. We houden de moed erin.”

Debby (36) en Natalie (41), hoofdverpleegkundigen Hasselts Jessa Ziekenhuis: “Nog amper draagkracht bij personeel”
Ja, ze zijn beter voorbereid dan in maart, zeggen Debby Geerts en Nathalie Coenen. "Maar de adrenaline is weg".
“De wil om ervoor te gaan, is even groot als in maart. Maar de adrenaline van toen is weg: onze grootste bezorgdheid is dat er mentaal nog heel weinig draag- en veerkracht is bij het personeel”, zeggen Natalie Coenen en Debby Geerts, hoofdverpleegkundigen in het Hasseltse Jessa Ziekenhuis.

Met momenteel 19 Covid-patiënten, van wie 5 op intensieve, valt het al met al nog mee in Hasselt. “Maar mijn angst is dat mensen het niet gaan trekken”, zegt Geerts, die op intensieve zorg werkt. “De beelden van al die patiënten die in slaap werden gebracht zonder dat ze afscheid konden nemen en van wie we niet wisten of ze het zouden halen, staan bij mijn team nog op het netvlies gebrand. Ze zeggen het ook: ‘We hebben veel schrik om dat opnieuw te moeten meemaken.’ Niet moeilijk. Er was sinds maart amper tijd om te rusten.” Ja, zegt ze, ze zijn beter voorbereid: de procedures zijn op punt gesteld en er is voldoende beschermingsmateriaal. “Maar toch: de adrenaline is weg.”

Volgens haar collega Natalie Coenen, die op de longafdeling werkt, speelt de onzekerheid hen parten. “Niet weten hoé erg het kan worden. Tijdens de eerste golf kwam er veel personeel voor Covid-patiënten vrij, omdat de reguliere zorg on hold was gezet. Nu wil het ziekenhuis die reguliere zorg zolang mogelijk kunnen blijven garanderen, maar de keerzijde is dat je voor Covid-patiënten dan minder personeel hebt. Dat geeft zorgen. ‘Gaan we nog genoeg handen aan het bed hebben?’ Er is nu voor gekozen om Covid-patiënten meer te spreiden over verschillende afdelingen, in apart geïsoleerde kamers. Zodat de mensen op onze longafdeling niet uitsluitend voor Covid-patiënten moeten zorgen. Ook het feit dat er bij ons al mensen uit Brussel liggen, zorgt voor veel ongerustheid: ‘Oei, waar gaat dat dan eindigen?’ Het doet wat denken aan oorlogstoestanden.” (AG)

Christian Hilkens (53), hoofdverpleegkundige in het CHR in Luik: “Geen idee of we genoeg dokters en verplegers gaan hebben”
“Mijn angst? Dat onze artsen en verpleegkundigen het niet gaan volhouden.” Dat zegt Christian Hilkens, hoofdverpleegkundige op de spoedafdeling van het Luikse ziekenhuis CHR. “Voorlopig krijgen we hier op de spoed nog iedereen verzorgd. Maar als het aantal Covid-patiënten blijft stijgen, weet ik niet of we genoeg dokters en verpleegkundigen gaan hebben om al de spoedgevallen op te vangen. Gemiddeld stromen hier per dag 200 tot 250 mensen toe. Dat aantal blijft vooralsnog stabiel, maar: het aandeel Covid-patiënten daarin wordt dag na dag groter, en die vragen méér tijd van het personeel. Vandaar die angst voor het moment dat we niet iedereen meer gaan kunnen verzorgen. Mijn mensen, zowel dokters als verpleegkundigen, zijn ook moe. Wat ik veel hoor? ‘J’en ai marre. Het houdt maar niet op.’ Het is hier sinds maart nog niet gestopt. Eerst was er de eerste golf, dan kwam er een grote stroom van mensen bij wie de reguliere zorg was uitgesteld en terwijl die stroom er nog altijd is, zitten we al volop in de tweede coronagolf. En dachten we eerst nog dat het virus intussen minder hard toeslaat, dan is die indruk weg. Net zoals bij de eerste golf zien we hier opnieuw mensen in zware ademnood die meteen aan de beademing moeten.” (AG)

Bron: HLN.BE


Non-believers, nog altijd voorstander om het virus zijn gang te laten gaan?

Misschien moet zo'n non-believer eens een dagje gaan meehelpen in het ziekenhuis. Na een uur roepen ze om hun moeder.
Benieuwd of ze dan nog vinden dat een verpleegster toch wel dik betaald wordt.

DNE2018 schreef: ↑19 oktober 2020, 10:47 Non-believers, nog altijd voorstander om het virus zijn gang te laten gaan?

Doe geen moeite, ze zien enkel wat ze zelf willen zien (ziende blind) en zijn zo overtuigd van hun eigen gelijk dat niets hen kan overtuigen.

Interessant tekstje over betweters (ze zullen het uiteraard ontkennen)



Iedereen kent wel een persoon die áltijd zijn of haar gelijk moet halen. Bijvoorbeeld je baas die weet dat ‘ie zelf fout zit, maar jou alsnog de les leest. Of je vriendin, die maar blijft doorgaan terwijl het overduidelijk is dat ze met haar zwakke argumenten zichzelf alleen maar voor gek zet.

Betweters. Heethoofden. Therapeut Karyl McBride heeft echter een andere naam voor ze: kwetsbaar.

“Mensen die altijd de neiging hebben om hun gelijk te halen, hebben kwetsbare ego’s,” zegt ze. Als ze het gevoel krijgen dat hun eigenwaarde is het geding is, willen ze zichzelf groter of slimmer maken dan dat ze zijn, dus geven ze anderen de schuld. Het is een bepaalde manier om met onzekerheid om te gaan, legt ze uit.

Maar dit bekent niet dat je voorzichtig met zulke ego’s om moet gaan. Neem deze tips ter harte, en pak de betweters in je leven eindelijk op de juiste manier aan.

1. Blijf rustig
Zelfs als het gaat om je beste vriend die je door en door kent, is het uitdagen van diegene het slechtste wat je kunt doen. Door terug te vechten voelt de persoon in kwestie zich nog meer bedreigd. Hierdoor zal 'ie z'n hielen nog meer in de grond zetten, wat tot gevolg heeft dat het einde van het gesprek ver te zoeken is. Probeer in plaats daarvan te zorgen dat hij zijn eigen argumenten reflecteert.


2. Vraag om respect
Als de betweter gewoon een vriend is, kun je ervoor kiezen om niet meer met hem om te gaan. Het is een ander verhaal als het je vriendin of vrouw is. Je kunt niet de rest van je leven het gevecht aangaan, zegt Behary. Je moet op een of andere manier hier samen uitkomen.

Het is geen goed idee om vol gas in de tegenaanval te gaan. Wacht tot de volgende dag, als jullie beiden rustig zijn, om het conflict te bespreken. Leg haar dan uit dat je het geen probleem vindt om je ongelijk toe te geven als je ook daadwerkelijk ongelijk hebt, zegt Behary. Maar leg ook uit dat je het vermoeiend vindt om continue sorry te zeggen, om zo de lieve vrede te bewaren.

Houd in je achterhoofd, dat haar gedrag niet uit wraak ontstaat, maar voortkomt uit onzekerheid. Verzeker haar van je liefde, en leg uit dat je dit graag samen wil aanpakken. Eindig het gesprek door haar te laten weten dat je haar respecteert, en dat je graag de schuld op je neemt als je die hebt, zegt ze.

3. Dump hem
Als het om een vriend gaan, kun je er ook voor kiezen om niet meer met hem op te gaan. Samuel Lopez De Victoria, psychotherapeut, legt uit dat je best selectief kunt zijn. Als je weet welke activiteiten ervoor zorgen dat hij zich als een heethoofd gedraagt – zoals een pubquiz – ga dan samen iets doen wat niet dat gedrag in hem naar bovenhaalt.

En als hij alle uitjes verpest met zijn irritante gedrag: Is het tijd om hem te dumpen, zegt De Victoria. Je bent tenslotte vrienden, omdat je met elkaar kunt chillen. Niet om opgefokt te raken van elkaar.

Ben je zelf de betweter?
Heb je het idee dat jij degene bent die altijd zijn gelijk moet halen? Zo kom je erachter: Probeer je te herinneren wanneer de laatste keer was dat je sorry zei. Als je je dat niet kunt herinneren, moeten er al belletjes gaan rinkelen, zegt McBride.

Behandel dit als een serieus probleem. Mensen die niet hun ongelijk kunnen toegeven, lopen de kans om vriendschappen en banen te verliezen, zegt ze.

De neiging om altijd je gelijk te halen is lastig uit je systeem te halen, zegt Behary. Het zal zwaar zijn om je ervan los te maken, en het zal ook niet van de een op de andere dag weg zijn. In feite, je kunt hier zeker voor naar een therapeut gaan. Zo kom je er ook achter waar die urgentie vandaan komt en kun je direct het probleem aanpakken.

Zelf kun je alvast beginnen om te proberen de volgende keer dat je het oneens bent met iemand, jezelf af te vragen waarom je zo graag je gelijk wilt halen. Als het antwoord is dat je niet de schuld wilt krijgen of jezelf op te hemelen, dan weet je dat je het onderwerp moet afronden om een conflict te vermijden.

Wat je ook kunt doen is zeggen, “Ik ben het niet met je eens, maar ik begrijp je punt.” En verander dan het onderwerp. Zo geef je niet direct je ongelijk toe, maar eindig je wel het gesprek zonder scheve ogen.

https://www.menshealth.com/nl/psyche/a2 ... en-hebben/

Nice geebee.
Punt 3 (dumpen) heb ik al ter harte genomen. De grootste pipo's staan op mijn negeerlijst.

Ik heb voor mezelf besloten dat m´n dochter niet langer de bus neemt naar school. In 1e instantie op basis van foto´s op social media. Vanochtend heb ik haar voor het 1st zelf afgezet. Niet aan school zelf, maar op het kruispunt vlakbij. Er stond net een bus, waar ik achter ben gaan staan. Wat ik kon zien door de achterruit van die bus versterkt m´n gevoel dat het openbaar vervoer onmiddellijk verboden moet worden (of max 10p per bus) als we de cijfers willen afremmen.

Je kan jezelf niet ernstig nemen als je wel wil dat een restaurant waar 20p op 200m² (of 800m³) zitten wél sluit, maar een bus waar 50p op 50m² (of 105m³) zitten niet.
Dat ze in die bus verplicht een masker dragen...
Euh, sommigen niet (1 vb gezien vanochtend plus 1 die het onder z´n neus had getrokken).
Plus, die maskers bieden amper bescherming. Voor 5 minuten zal dat nog volstaan, maar als je ´n half uur of langer onderweg bent..?

Goed. Geen kind van mij dus dat nog met het openbaar vervoer gaat. Maar ik wel ferm ´gescheten´, valt ferm moeilijk te regelen met mijn werk. En het verandert niks aan het feit dat m´n kinderen op school evengoed in contact komen met de populatie die uit de bus is gekomen.

Je kan mij ´n ontkenner noemen zoveel je wil. Feit is dat als er iemand met een mes je band doorsnijdt, je het probleem niet oplost als je toevallig elders in de band een lekje vindt en dat dan maar dicht plakt.

Sluit dan de horeca, maar doe dan hetzelfde met openbaar vervoer, ´gebedshuizen´ etc. Alles waar ze de afstand niet kunnen garanderen, quoi. Anders is ´t een pleister op ´n houten been.

De volgende stap is een volledige of meer volledige lockdown.
Die stap willen ze vermijden.

Ik begrijp de redenering maar niemand kan voorspellen of dit genoeg zal zijn.
Mijn voorgevoel zegt van niet maar als de experts het al niet weten, ikzelf nog minder.

Ik vrees dat die lockdown op termijn onvermijdelijk is en misschien sneller dan we denken. Op het moment dat de ziekenhuizen het niet meer aankunnen moeten we in lockdown maar eigenlijk is het dan ook al te laat want het duurt weken voor ze dan weer uit de problemen zijn.
@Fakkel, goede beslissing om je kind niet meer met de bus te laten gaan, ik zou het ook niet doen.
Ik blijf erbij dat de scholen en zeker wat eraan vooraf/achteraf gaat elke dag een superverspreider evenement zijn.

Yaris schreef: ↑28 januari 2020, 20:13

SparSpaar schreef: ↑28 januari 2020, 19:52 Er moet meer aan de hand zijn dan men ons wil doen laten geloven. Zulke draconische maatregelen neemt men niet voor een simpel griepje.

Het is nooit goed. Neemt de overheid geen maatregelen dan is het too little too late. Neemt ze wel maatregelen dan verzwijgt ze iets.

Uit de oude doos (28 januari). Zo lang al !
Dat was de periode dat China de toegangswegen tot Wuhan met tanks en aarden wallen blokkeerde.

Terloops: nog iemand iets gehoord over de 'vaders' van Corona ? In de lente werd toch gemeld dat het vast stond dat dit beestje 'man made' was ? Iets dat door mensenhanden is ontstaan moet toch ook door mensenhanden te vernietigen zijn ?

Wie heeft dat verteld met zekerheid ? Trump ?

Als een bom eenmaal ontploft kan je daar met mensenhanden nog weinig aan veranderen..

Fakkel : inderdaad een verstandige keuze maar je weet zelf blijkbaar ook dat ze van de ene zwakke schakel van de ketting in een andere zwakke schakel terecht komen.

Toch sterk hoe de besmetting ongeveer de taalgrens volgt. Zijn ze zichzelf aan het uitmoorden ?
Ze hebben altijd gelachen dat we door de stijgende zeewaterspiegel zouden verdrinken (mij nog overkomen aan de bushalte in Verviers Centraal, tien jaar geleden).

Was toen te laf om te vragen wie hen dan zou onderhouden, want veel omstaanders

SparSpaar schreef: ↑19 oktober 2020, 12:29 Toch sterk hoe de besmetting ongeveer de taalgrens volgt. Zijn ze zichzelf aan het uitmoorden ?

Of je nu voor of tegen België bent, het is effectief een feit dat we met twee gemeenschappen leven met weinig onderling contact. Deze "besmettings"-lijn is daar een voorbeeld van, in de eerste golf was het trouwens net omgekeerd.
Conclusie : Walen besmetten geen Vlamingen en omgekeerd. De schuld op de Walen steken heeft dus alvast geen zin.
Evenzo met de allochtone gemeenschap, die besmetten alleen elkaar.

Allereerst, ik ga zelf niet iemand in de negeerlijst zetten. Ik vind dat iedereen zijn/haar/X mening op een forum mag ventileren. Hoe dom, irritant, aanstootgevend het ook mag zijn. Het is aan de rest van de groep om hier wel of niet gepast op te reageren.

Over het openbaar vervoer en de cafes en restaurants:

Fakkel schreef: ↑19 oktober 2020, 11:42 Sluit dan de horeca, maar doe dan hetzelfde met openbaar vervoer, ´gebedshuizen´ etc. Alles waar ze de afstand niet kunnen garanderen, quoi. Anders is ´t een pleister op ´n houten been.

Wat is de eerste en belangrijkste maatregel? Afstand houden.
Indien de afstand niet kan aangehouden worden, dan is een mondmasker verplicht.
In een restaurant kan je misschien soms afstand houden, maar je kan niet eten met je mondmasker aan. Het is nu éénmaal een feit dat in cafes en restaurant bijna elke persoon praat (aerosol verplaatsing), langdurig op een vaste plaats zit, en met meerdere mensen in contact komt.

De redenering bij het openbaar vervoer ligt anders. Niet alleen is verplaatsing vaak essentieel voor velen, maar de omstandigheden zijn ook divers. Men gaat ervan uit dat mensen minder praten op openbaar vervoer. Gecombineerd met het blijvend dragen van het mondmasker gedurende de ganse rit, zorgt dit al voor veel minder verspreiding van het virus. Jazeker, joelende kinderen, mensen die het niet nauw nemen met het mondmasker over neus en mond, je zal altijd wel iets vinden om een vinger te wijzen naar het openbaar vervoer. Komt er trouwens nog bij dat men enorm veel moeite doet, zoals extra bussen op drukke lijnen. Wat zie je dan? Er rijden twee bussen letterlijk achter elkaar, maar toch stapt bijna iedereen op aan de eerste bus. Is dit dan een falen van het systeem? Nee dit is een falen van het menselijk verstand.

Naar Fakkel zijn bericht: goeie actie om je kind weg te halen van het openbaar vervoer. Maar niet iedereen kan dat. Voor sommigen is openbaar vervoer hun enige transportmiddel. Om dan categoriek te gaan eisen dat ook openbaar vervoer moet stopgezet worden is een brug te ver. Ik blijf het ook een kromme vergelijking vinden dat men cafes/restaurants op gelijke hoogte plaatst als openbaar vervoer.

Trouwens, de virologen gaan er niet zwart-wit van uit dat het virus 100% kan gestopt worden enkel door het sluiten van de cafes/restaurants. Ik snap soms de logica niet die sommigen hier willen opdringen. Net zoals ik niet snap dat men blijft hameren op het aantal doden. Het sluipende vergif van Corona/Covid-19 is dat het al bewezen is dat er een grote groep mensen blijvend letsel heeft van de ziekte. Reken de kostprijs maar eens uit voor de gezondheidszorg op lange termijn, als je levenslang long patient wordt.