geebee schreef: ↑15 maart 2018, 08:50

Natal schreef: ↑14 maart 2018, 20:14 Als ik zoveel kan sparen zou ik mij afvragen of ik wel genoeg geniet van het leven.

Staat genieten van het leven gelijk aan geld uitgeven misschien ?
Moet iets geld kosten vooraleer het bijdraagt tot "genieten" "gelukkig zijn" ?
Of denk je dat omdat iets geld kost het automatisch je gemoedstoestand positief beïnvloed ?

Ik word er zowaar filosofisch van ...

Laatst een artikel gezien. Veel geld maakt niet gelukkig maar GEEN geld maakt wel ongelukkig.

Het verband tussen die 2 is denk ik ook puur een psychologische grens vanaf een minimum bedrag.
Dus in feite als je het letterlijk neemt kan je wel gelukkiger zijn met geld uitgeven.
Er zijn zelfs mensen die graag geld uitgeven omdat hun dat een kick geeft.

Ik zie rond mij wel eens mensen die nooit gelukkig zullen zijn omdat ze nooit zullen vinden dat ze genoeg hebben. Het is niet makkelijk om tevreden te zijn met wat je hebt.
Eens een reis maken naar een deel van de wereld waar de mensen maar een fractie van de rijkdom van ons hebben werkt kalmerend in deze zin. Een arme Belg is nog steeds beter af dan een Aziaat uit de middenklasse.
Een arme Aziaat is echt arm en loopt zonder kousen op straat. Gelukkig is het er meestal warm genoeg.

In Afrika ben ik zelf nog niet geweest maar ik denk dat je daar dat beeld nog iets sterker ziet. Een arme Afrikaan heeft elke dag honger.
Relativeer dus best hier maar dat je maar één huis hebt en geen 4, zoals een oude schoolkameraad.
Die met zijn 4 huizen heeft meer zorgen op een ander vlak en is misschien ook nog niet tevreden.

Gevolgtrekking in dit topic?
Aan TS vragen of hij zich goed voelt bij zijn spaar- en uitgavepatroon zoals opgegeven?
Zo ja, dan is hij goed bezig. Zo neen, schort er iets.

Stel me wel de vraag, louter persoonlijk, wat er scheelt aan iemand die toch in staat is om op zo jonge leeftijd zo'n redelijk boven modaal inkomen te verwerven, reeds een mooi stuk onroerend goed neer te (laten) poten, dit te combineren met een volwaardig gezin maar waarbij het dan toch aan visie en persoonlijk inzicht ontbreekt om zelf te kunnen inschatten waar je al staat in je omgeven inzake inkomen en verwezenlijkingen en dit tov je leeftijdsgenoten.

En ik wacht op antwoord op de vraag hoe het mogelijk is om met 4 personen van 85 euro/dag (op jaarbasis) te leven, alles inbegrepen.

Zie mijn post eerder in deze draad...

koenciatko schreef: ↑14 maart 2018, 15:12
Onze dagkost (ook met 4 personen) was in 2017 126.6 euro per dag alles inbegrepen: voeding, kleding, 2 auto's en gerelateerde kosten zoals diesel, verzekering, wegentaks, onderhoud. Verder water, electriciteit, gas, reizen (in ons geval naar mijn schoonfamilie in Slovakije, niet dat we daar op hotel slapen, maar des te meer op restaurants + uiststapjes + aankoop streekproducten), pensioensparen + spaarplan, hypotheek, brandverzekering, internet + mobiel...

Inkomsten lag per dag op 142 euro/dag. Ook alles inbegrepen zijnde 2x wedde, vakantiegeld, eindejaarspremie, kindergeld, teruggave belastingen...

Ik houd dus netjes alles bij anders kan ik me onmogelijk inbeelden dat ik zomaar kan zeggen dat onze dagkost 126.6 was in 2017.

Ik denk op de eerste plaats dat je veel kan besparen door spaargids te volgen.
2 Auto's, ik weet niet of ts dat heeft. Is dat nodig? Indien niet kan je veel besparen.
Weet je dat er ook zo iets als een trein en bus abonnement bestaat? (werkgever betaald dat) Fiets?
Sommige jonge gezinnen zijn al tevreden met de wagen en tankkaart van de werkgever.
Klein onderhoud afwerken huis in de plaats van vakantie in het buitenland.
Pensioensparen + spaarplan mag je bij sparen plaatsen. Moet je niet bij uitgaven plaatsen.
Internet + mobiel moet je de werkgever nog dieper in de ogen durven kijken.
Met schoonouder gaan eten, liefst zo veel mogelijk. Zo zien ze de kleinkinderen nog eens. Ze eens uitnodigen voor een pretpark mag ook. Maar in beide gevallen er op rekenen dat ze de rekening betalen.

Ik zou de gezinnen met 2 kinderen geen eten willen geven die met minder per dag toekomen.

Trein- of busabonnement is geen optie vanwege handicap (ik kan geen trappen doen), dus telkens hulp vragen is niet mijn ding, afin daarvoor toch niet.

Werken in huis: hebben we een 'klusjesman' voor die zaken die mijn vriendin niet kan.

Vakantie in het buitenland: met een buitenlandse partner is het een leuke 'verplichting'.

Pensioensparen: ik gebruik mijn inkomen uit arbeid om dit betalen, dus is het een kost, zoals alle andere spaarformules.....

koenciatko schreef: ↑15 maart 2018, 16:12

Pensioensparen: ik gebruik mijn inkomen uit arbeid om dit betalen, dus is het een kost, zoals alle andere spaarformules.....

Dit laatste snap ik niet helemaal
Hoe kun je sparen als kost zien?
Puur voor je financieel kan ik het begrijpen maar er zit normaliter geen betaalverplichting aan sparen. Terwijl een kost normaliter altijd met een verplichting komt.

Er zijn nu eenmaal mensen die meer kunnen sparen dan iemand anders. De een heeft meer nodig om te leven dan iemand anders. Als de kinderen wat groter zijn zullen ze ook meer beginnen kosten. Maar waarschijnlijk zal hun loon ook verhogen. En gelijk hoeveel men verdiend of aantal kinderen. Er zullen er altijd zijn die sparen en altijd die niets over hebben.

haelewyn schreef: ↑15 maart 2018, 10:28 Een arme Belg is nog steeds beter af dan een Aziaat uit de middenklasse.

Ik vrees dat jij de grootte van Azië danig onderschat. En vooral het aantal inwoners.

Een Aziaat? Welk ene?
Een Japanner, Singaporaan of Zuid-Koreaan uit de middenklasse slechter af dan een arme Belg?
Daarover valt te discussiëren.

haelewyn schreef: ↑15 maart 2018, 10:28 Een arme Aziaat is echt arm en loopt zonder kousen op straat. Gelukkig is het er meestal warm genoeg.

't Zou kunnen dat de Siberiërs en de Tibetanen je hierin niet helemaal volgen

Je hebt gelijk ... ik heb niet gespecifieerd aan welk land in Azie ik dacht. Nepalezen zullen ook niet zonder schoeisel willen rondlopen, vermoed ik.
Of ik het aantal inwoners onderschat weet ik niet zo goed. Ik ben in China in kleine steden geweest van meer dan zes miljoen inwoners. Dat geeft wel ergens een gevoel van de hoeveelheid inwoners, gigantisch in aantal.
Of ik kende er mensen die in hetzelfde land werkten maar bijna 2 dagen onderweg waren, 2 vluchten namen, een trein en daarna nog 6 uren met de bus reden om te gaan werken (ze komen niet elke week opnieuw naar huis dan).

Ik was aan het denken aan een doorsnee Chinees, vooral op het platteland en redelijk zuidelijk.. Of aan Thailand, ook weer redelijk zuidelijk.
In beide landen zijn streken waar (meer Noorden dan) het te koud is om op blote voeten op straat te lopen.
In Thailand heb ik in de armere streken me wel nog laten vertellen dat je het je daar kan permiteren om arm te zijn (dixit één van de inwoners) omdat je altijd naar de beek kan gaan en er een soort zandpaling uit de modder halen. Of het spoor van de karren volgen die getrokken worden door runderen : Daar in de hoopjes uitwerpselen zit iets dat op een kruising tussen een kever en een vlieg lijkt, zwart van kleur. Naar het schijnt zijn die heel lekker als je ze frituurt. Je moet ze niet eerst spoelen of zo. Alles wat er aanhangt is ook eten en bakt mee. Ik heb het niet zelf geprobeerd..
Dergelijk ver doorgedreven optimisme heb ik in dit stuk van Europa nog niet gehoord..

Overigens zou ik er niet willen blijven wonen. Je wordt er voor de grap en om af te koelen wel eens in de rivier gegooid door een paar gasten.. Ik kan niet zwemmen en ik ben vergeten hoe ik dat in het Thais moet zeggen of roepen.

Heeft genieten te maken met geld uitgeven ?
Draagt iets bij tot geluk als je er moet voor betalen ?

Sommige mensen zijn oprecht gelukkig als ze op het einde van de maand 2000 euro op hun spaarrekening kunnen beschrijven.
Ik ben vooral gelukkig als ik op het einde van de maand kan vaststellen dat ik gedaan heb wat ik graag deed. Voldoende gewerkt heb om rond te komen en nog wat geld over heb.

Moet iets geld kosten om mij gelukkig te maken ? Zeker niet, maar ik wordt niet extra gelukkig als ik meer geld over heb en daarvoor meer moet werken en minder vrije tijd heb.

Geld maakt je deels gelukkig, maar is vooral gemakkelijk als je het ter beschikking hebt.Het voorkomt veel gepieker en gecijfer,en ook dat maakt deel uit van je geluksgevoel.Je moet het daarom niet uitgeven of over de balk smijten,maar het gevoel te hebben dat je veel ermee kan ondervangen is een bepaalde vrijheid die je ermee hebt.

boonpwnz schreef: ↑15 maart 2018, 16:50 Dit laatste snap ik niet helemaal
Hoe kun je sparen als kost zien?

Gewoon omdat hij dat zo ziet? Je kan er idd net de tegenovergestelde redenering op na houden.

boonpwnz schreef: ↑15 maart 2018, 16:50 Puur voor je financieel kan ik het begrijpen maar er zit normaliter geen betaalverplichting aan sparen. Terwijl een kost normaliter altijd met een verplichting komt.

Hangt dan weer van je definitie van "verplichting" af. Sommigen zien het misschien al als een verplichting om te sparen voor onvoorziene calamiteiten of voor "later". Aan het andere einde kan je de enige echte verplichte kost beschouwen als kunnen voorzien in je dagelijks kostje. En de meerderheid heeft een mening ergens daartussen.

ludo schreef: ↑15 maart 2018, 20:26 Geld maakt je deels gelukkig, maar is vooral gemakkelijk als je het ter beschikking hebt.Het voorkomt veel gepieker en gecijfer,en ook dat maakt deel uit van je geluksgevoel.Je moet het daarom niet uitgeven of over de balk smijten,maar het gevoel te hebben dat je veel ermee kan ondervangen is een bepaalde vrijheid die je ermee hebt.

Mee eens.
Een bepaalde hoeveelheid geld voorziet wel degelijk in een mate van geluk. Alleen al door de afwezigheid van dagelijkse zorgen over de dag van morgen.
Meer geld is geen garantie op meer geluk. Meestal ga je je dan zorgen maken dat je veel kan verliezen.
Minder of geen geld is meestal wel een garantie op veel kopzorgen en dus redelijk wat minder tijd om zich gelukkig te voelen.
Ik heb ook een klein vermoeden dat de uitspraak "geld maakt niet gelukkig" overwegend komt van mensen die toch een redelijke hoeveelheid geld constant ter beschikking hebben en er geen afstand van doen om gelukkiger te worden.

Natal schreef: ↑15 maart 2018, 20:16 Zeker niet, maar ik wordt niet extra gelukkig als ik meer geld over heb en daarvoor meer moet werken en minder vrije tijd heb.

Ik kan je daar gedeeltelijk in volgen. Alleen het woordje "moeten" is er, voor mij, al te veel aan.
Het maakt mij gelukkig dat ik mag werken en werk mag doen dat ik graag doe op mijn tempo en daardoor, na de weinige "verplichtingen" aan kosten voldaan te hebben, een mooie som overhoud om mijn ruime vrije tijd naar keuze te kunnen besteden aan activiteiten die soms niets tot weinig kosten en soms een aardig bedrag kosten (en niet omdat ik alleen verplicht ben tot het eerste bij gebrek aan voldoende middelen om het tweede te bekostigen). Vrijheid van keuze maakt mij gelukkiger. En om keuzevrijheid te hebben (zelfs om te stoppen met werken of te minderen als het je niet meer zint) heb je soms toch een zeker kapitaal nodig (en daar is geen som op te kleven omdat dit een persoonlijk gegeven is).
Het verruimd gewoon je keuzemogelijkheden. Als je meer geld heb heb je soms zelfs de keuze om minder te werken en meer vrije tijd te hebben te kunnen combineren. Het "moeten" valt dan weg. En van "moeten" word ik niet zo gelukkig. Maar dat is mijn persoonlijke instelling.