IPT met tak23
Geplaatst: 28 februari 2017, 12:46
(Indien TL;DR: skip naar vet helemaal onderaan)
Op Spaargids vind je een interessante sectie met VAPZ en een minder interessante (doch onvolledige, Axa staat er bv niet bij) met tak 23 producten. De VAPZ gaat enkel over tak 21 producten, terwijl per definitie op die beleggingshorizon (+20 jaar, in mijn geval 30 jaar) je niet vastrentend, maar via effecten moet gaan beleggen. Normaliter ga ik voorbij aan tak 23 producten, die zijn zo interessant als VIP-tickets met backstage pasjes voor het concert van Bobby Winters. De redenen zijn hier al genoeg uitgelegd. Maar in dit geval wil ik een uitzondering maken, omdat via dit IPT er fiscale optimalisatie mogelijk is en als goede Belg (ahum) die we allemaal zijn, klinkt dat als muziek in de oren.
Voor de infozoekers die meelezen: je sluit een contract af in je vennootschap op je hoofd, de vennootschap betaalt premies, waar 4,4% premietaks (ipv 2% privé) afgaat, een instapkost (hopelijk 0%), die worden in een beleggingsfonds gestopt in een verzekeringskleedje (waar dan ook weer een te grote "beheersvergoeding" voor wordt afgesloten van ongeveer 0,3% tot 1,5% voor eigenlijk 2 minuutjes werk per jaar en 5 minuten op het einde van het contract). Dat fonds kan natuurlijk zakken, maar op een horizon van 10 tot 30 jaar is de kans dat een fonds beter gaat presteren dan aan vaste rente veel groter. Zeker ook omdat wanneer een product niet meer gecommercialiseerd wordt, de winstdeelname terugvalt naar 0 bij veel verzekeraars, zodat ze bij nieuwe producten een hogere WD kunnnen geven om klanten te lokken. Wanneer je in een fonds belegt, maakt dat niet uit. Op het einde van de rit word je belast aan 10-20% afhankelijk van de leeftijd dat je het opvraagt. De premies zijn aftrekbaar mits je de 80% regel respecteert, dat maakt veel van die onnozele kosten goed natuurlijk. Interessant is dat je afhankelijk van verzekeraar 60% tot 75% kan opvragen als voorschot (ik geloof wel dat je dit dan moet omzetten naar tak 21) om er in de EER vastgoed mee te kopen of verbouwen (zelfs een zwembad kan) tegen vaak een voordelig tarief van 0,5% tot 1%. Je kan dit ook in pand geven indien er nog niet genoeg voorschot is (kan ook op tak 23) en er een lening op afsluiten, wat vaak op einddatum voordeliger is dan klassiek lenen.
Wat is er in mijn ogen belangrijk bij dit soort contracten?
1) kwaliteit van de fondsen. Vivium, Allianz, KBC, BNP Paribas Fortis,... bieden alleen maar huisfondsen aan. Dat is uiteraard voordelig voor de bank/verzekeraar, maar ik vind de kwaliteit van de meeste huisfondsen ondermaats. Ze zijn vaak ook erg duur. Delta Lloyd, Axa, Baloise, Ergo Life en -verrassend- Belfius bieden ook externe fondsen aan. Die van Baloise en Axa spreken mij minder aan, ondanks dat hier toch kleppers tussen zitten, zoals Blackrock Global Allocation, Carmignac Patrimoine en Investissement. Vooral het aanbod van Ergo Life (hier op spaargids nogal gehaat) en DL lijkt interessant. EL: een hele resem Carmignac fondsen (Emerging Patrimoine, Patrimoine, Sécurité), Ethna Aktiv, BR Global Allocation, Flossbach von Storch MO II,... DL idem: Carmignac (Commodities, Patrimoine, Emergents), Skagen Kon-Tiki, R Valor F, Ethna Aktiv, Flossbach von Storch MO II, zelfs ethische fondsen van Triodos als dat je ding is. Belfius verrast door niet met duffe huisfondsen af te komen, maar biedt ook Carmignac Patrimoine, Flossbach, Ethna Aktiv, BR Global Allocation,... aan. Hier winnen Ergo Life en Delta Lloyd Life duidelijk, met een verdienstelijke 2e plaats voor -onverwacht- Belfius.
2) Lage instapkosten. Vind ik heel belangrijk, aangezien de verzekering al (fictieve) kosten rekenen voor het tak23-kleedje en ze bovendien op het fonds zelf nog de retrocessies vangen. Als men dan niet alleen elk jaar aan je reserve knabbelt, maar ook nog eens je hoofdsom onthoofd, zal je rendement daar onder leiden (vergeet niet dat er al sowieso 4,4% premietaks afgaat). Vivium spant de kroon: tot 7% kunnen zij rekenen. Dat in combinatie met hun slechte fondsen maakt dat ik niet eens een offerte zal aanvragen. Eject: ik begin niet eens te onderhandelen. Baloise, Allianz, Axa, Ergo Life, Delta Lloyd, Belfius... kunnen tot 6% vragen. KBC 5% en Fortis 6,5%. Dit is uiteraard te onderhandelen. Ik weet niet hoe ver je kan gaan, maar alles dat meer is dan 1% lijkt me onaanvaardbaar.
3) Lage wrapperkosten. Om een fonds te verpakken tot een tak23 product, rekenen de verzekeraars kosten aan. En nog geen klein beetje. Voor een aandelenfonds benadert dit al snel 1% jaarlijks. Dat is een serieuze hap uit je rendement, dat je voelt na 20-30 jaar. Zonder fiscaal kleedje is tak 23 imho dan ook niet interessant. Absoluut boegeroep voor Delta Lloyd, die op zijn website de prestaties van de onderliggende fondsen presenteert en zo ons zand in de ogen probeert te strooien, en bovendien totaal niet transparant is in zijn tak23 kost. Via via weet ik dus dat het 1% is, maar probeer dat niet te vinden, dat geheim wordt precies door de NSA bewaakt. Meest transparant is Ergo Life, die in zijn infofiche duidelijk zegt hoeveel dit en dat fonds nu aan tak 23 kost. Dat is wel vreemd, omdat op dit forum Ergo een gebrek aan transparantie verwijt. Carmignac Patrimoine/Ethna Aktiv is bv 0,85% op een jaar, Flossbach 0,9%, aandelenfondsen 1%. Baloise 1%. Allianz is de goedkoopste met 0,75% op zijn flutfondsen. Belfius vraagt maar liefst 1,35% voor een aandelenfonds en 1,2% voor een mixfonds. Allo kroket.
4) Percentage dat als voorschot kan worden opgenomen. Voor de echte math-geeks kan je uitrekenen wat het beste uit komt: in pand geven en de tak 23 verder laten renderen maar met een hogere intrestvoet, of een voorschot opvragen en daarop jaarlijks 0,5% tot 1% betalen. Ergo Life spant de kroon: die beloven dat je 75% kan opnemen bovendien aan een voordelig tarief van 0,5%. Die kost geldt ook voor Delta Lloyd, maar je kan maar 65% opnemen. Ook bij Axa en Allianz kan je 65% opnemen, wel aan 1%. Vivium tussen 65% en 75% aan 1%, afhankelijk van hoe lang je contract nog loopt. Volgens mij is dit feitelijk bij alle verzekeraars in theorie het geval: zijn moeten immers een reserve houden om de wettelijke inhoudingen en hun kosten te kunnen betalen bij afloop. Misschien doen ze moeilijk omdat "computer says no" het zo op papier staat, maar ik denk dat dit onderhandeld kan worden.
Je kan dit plan eventueel laten aanvullen met een gewaarborgd inkomen of een overlijdensdekking, maar dat maakt het geheel minder transparant en dus minder onderhandelbaar. Het is wel te overwegen als je nog geen GI hebt, want de premie is interessanter dan in een los contract.
Zelf twijfel ik nog vooral tussen Delta Lloyd Life en Ergo Life: beide zijn voordelig om op te nemen wat uiteindelijk de bedoeling is. Ergo Life rekent iets minder aan voor het tak 23 gedeelte, is onderhandelbaar tot 0% instapkosten (€0,75 per storting is verwaarloosbaar), terwijl ik bij Delta Lloyd momenteel nog maar aan 2% zit, wat te veel is (eens andere makelaar proberen). Wat ik geweldig vindt aan DLL is de uitgebreide fondskeuze. R Valor, Kon-Tiki, Flossbach,... zijn topfondsen die je niet bij iedere aanbieder vindt. Die worden wel aan een duur tarief afgerekend. Bv. Carmignac Patrimoine aan 1% ipv 0,85% zoals bij EL. Dat lijkt verwaarloosbaar, maar doe de rekensom maar als je bv uitgaat van een rendement van 8% van CP, is dit 7% bij DL en 7,15% bij EL. Na dertig jaar is er 4,2% van je eerste storting in rook opgegaan aan fictieve kosten. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat dit voor alle stortingen gedurende 30 jaar (ook de laatste) maar 2,7% scheelt. Op 20 jaar zelfs maar 1,6%.
Ik vraag me af wat jullie zouden doen als de klemtoon op vastgoed en lage kosten zouden liggen, met toch een open architectuur naar fondsen toe.
Op Spaargids vind je een interessante sectie met VAPZ en een minder interessante (doch onvolledige, Axa staat er bv niet bij) met tak 23 producten. De VAPZ gaat enkel over tak 21 producten, terwijl per definitie op die beleggingshorizon (+20 jaar, in mijn geval 30 jaar) je niet vastrentend, maar via effecten moet gaan beleggen. Normaliter ga ik voorbij aan tak 23 producten, die zijn zo interessant als VIP-tickets met backstage pasjes voor het concert van Bobby Winters. De redenen zijn hier al genoeg uitgelegd. Maar in dit geval wil ik een uitzondering maken, omdat via dit IPT er fiscale optimalisatie mogelijk is en als goede Belg (ahum) die we allemaal zijn, klinkt dat als muziek in de oren.
Voor de infozoekers die meelezen: je sluit een contract af in je vennootschap op je hoofd, de vennootschap betaalt premies, waar 4,4% premietaks (ipv 2% privé) afgaat, een instapkost (hopelijk 0%), die worden in een beleggingsfonds gestopt in een verzekeringskleedje (waar dan ook weer een te grote "beheersvergoeding" voor wordt afgesloten van ongeveer 0,3% tot 1,5% voor eigenlijk 2 minuutjes werk per jaar en 5 minuten op het einde van het contract). Dat fonds kan natuurlijk zakken, maar op een horizon van 10 tot 30 jaar is de kans dat een fonds beter gaat presteren dan aan vaste rente veel groter. Zeker ook omdat wanneer een product niet meer gecommercialiseerd wordt, de winstdeelname terugvalt naar 0 bij veel verzekeraars, zodat ze bij nieuwe producten een hogere WD kunnnen geven om klanten te lokken. Wanneer je in een fonds belegt, maakt dat niet uit. Op het einde van de rit word je belast aan 10-20% afhankelijk van de leeftijd dat je het opvraagt. De premies zijn aftrekbaar mits je de 80% regel respecteert, dat maakt veel van die onnozele kosten goed natuurlijk. Interessant is dat je afhankelijk van verzekeraar 60% tot 75% kan opvragen als voorschot (ik geloof wel dat je dit dan moet omzetten naar tak 21) om er in de EER vastgoed mee te kopen of verbouwen (zelfs een zwembad kan) tegen vaak een voordelig tarief van 0,5% tot 1%. Je kan dit ook in pand geven indien er nog niet genoeg voorschot is (kan ook op tak 23) en er een lening op afsluiten, wat vaak op einddatum voordeliger is dan klassiek lenen.
Wat is er in mijn ogen belangrijk bij dit soort contracten?
1) kwaliteit van de fondsen. Vivium, Allianz, KBC, BNP Paribas Fortis,... bieden alleen maar huisfondsen aan. Dat is uiteraard voordelig voor de bank/verzekeraar, maar ik vind de kwaliteit van de meeste huisfondsen ondermaats. Ze zijn vaak ook erg duur. Delta Lloyd, Axa, Baloise, Ergo Life en -verrassend- Belfius bieden ook externe fondsen aan. Die van Baloise en Axa spreken mij minder aan, ondanks dat hier toch kleppers tussen zitten, zoals Blackrock Global Allocation, Carmignac Patrimoine en Investissement. Vooral het aanbod van Ergo Life (hier op spaargids nogal gehaat) en DL lijkt interessant. EL: een hele resem Carmignac fondsen (Emerging Patrimoine, Patrimoine, Sécurité), Ethna Aktiv, BR Global Allocation, Flossbach von Storch MO II,... DL idem: Carmignac (Commodities, Patrimoine, Emergents), Skagen Kon-Tiki, R Valor F, Ethna Aktiv, Flossbach von Storch MO II, zelfs ethische fondsen van Triodos als dat je ding is. Belfius verrast door niet met duffe huisfondsen af te komen, maar biedt ook Carmignac Patrimoine, Flossbach, Ethna Aktiv, BR Global Allocation,... aan. Hier winnen Ergo Life en Delta Lloyd Life duidelijk, met een verdienstelijke 2e plaats voor -onverwacht- Belfius.
2) Lage instapkosten. Vind ik heel belangrijk, aangezien de verzekering al (fictieve) kosten rekenen voor het tak23-kleedje en ze bovendien op het fonds zelf nog de retrocessies vangen. Als men dan niet alleen elk jaar aan je reserve knabbelt, maar ook nog eens je hoofdsom onthoofd, zal je rendement daar onder leiden (vergeet niet dat er al sowieso 4,4% premietaks afgaat). Vivium spant de kroon: tot 7% kunnen zij rekenen. Dat in combinatie met hun slechte fondsen maakt dat ik niet eens een offerte zal aanvragen. Eject: ik begin niet eens te onderhandelen. Baloise, Allianz, Axa, Ergo Life, Delta Lloyd, Belfius... kunnen tot 6% vragen. KBC 5% en Fortis 6,5%. Dit is uiteraard te onderhandelen. Ik weet niet hoe ver je kan gaan, maar alles dat meer is dan 1% lijkt me onaanvaardbaar.
3) Lage wrapperkosten. Om een fonds te verpakken tot een tak23 product, rekenen de verzekeraars kosten aan. En nog geen klein beetje. Voor een aandelenfonds benadert dit al snel 1% jaarlijks. Dat is een serieuze hap uit je rendement, dat je voelt na 20-30 jaar. Zonder fiscaal kleedje is tak 23 imho dan ook niet interessant. Absoluut boegeroep voor Delta Lloyd, die op zijn website de prestaties van de onderliggende fondsen presenteert en zo ons zand in de ogen probeert te strooien, en bovendien totaal niet transparant is in zijn tak23 kost. Via via weet ik dus dat het 1% is, maar probeer dat niet te vinden, dat geheim wordt precies door de NSA bewaakt. Meest transparant is Ergo Life, die in zijn infofiche duidelijk zegt hoeveel dit en dat fonds nu aan tak 23 kost. Dat is wel vreemd, omdat op dit forum Ergo een gebrek aan transparantie verwijt. Carmignac Patrimoine/Ethna Aktiv is bv 0,85% op een jaar, Flossbach 0,9%, aandelenfondsen 1%. Baloise 1%. Allianz is de goedkoopste met 0,75% op zijn flutfondsen. Belfius vraagt maar liefst 1,35% voor een aandelenfonds en 1,2% voor een mixfonds. Allo kroket.
4) Percentage dat als voorschot kan worden opgenomen. Voor de echte math-geeks kan je uitrekenen wat het beste uit komt: in pand geven en de tak 23 verder laten renderen maar met een hogere intrestvoet, of een voorschot opvragen en daarop jaarlijks 0,5% tot 1% betalen. Ergo Life spant de kroon: die beloven dat je 75% kan opnemen bovendien aan een voordelig tarief van 0,5%. Die kost geldt ook voor Delta Lloyd, maar je kan maar 65% opnemen. Ook bij Axa en Allianz kan je 65% opnemen, wel aan 1%. Vivium tussen 65% en 75% aan 1%, afhankelijk van hoe lang je contract nog loopt. Volgens mij is dit feitelijk bij alle verzekeraars in theorie het geval: zijn moeten immers een reserve houden om de wettelijke inhoudingen en hun kosten te kunnen betalen bij afloop. Misschien doen ze moeilijk omdat "computer says no" het zo op papier staat, maar ik denk dat dit onderhandeld kan worden.
Je kan dit plan eventueel laten aanvullen met een gewaarborgd inkomen of een overlijdensdekking, maar dat maakt het geheel minder transparant en dus minder onderhandelbaar. Het is wel te overwegen als je nog geen GI hebt, want de premie is interessanter dan in een los contract.
Zelf twijfel ik nog vooral tussen Delta Lloyd Life en Ergo Life: beide zijn voordelig om op te nemen wat uiteindelijk de bedoeling is. Ergo Life rekent iets minder aan voor het tak 23 gedeelte, is onderhandelbaar tot 0% instapkosten (€0,75 per storting is verwaarloosbaar), terwijl ik bij Delta Lloyd momenteel nog maar aan 2% zit, wat te veel is (eens andere makelaar proberen). Wat ik geweldig vindt aan DLL is de uitgebreide fondskeuze. R Valor, Kon-Tiki, Flossbach,... zijn topfondsen die je niet bij iedere aanbieder vindt. Die worden wel aan een duur tarief afgerekend. Bv. Carmignac Patrimoine aan 1% ipv 0,85% zoals bij EL. Dat lijkt verwaarloosbaar, maar doe de rekensom maar als je bv uitgaat van een rendement van 8% van CP, is dit 7% bij DL en 7,15% bij EL. Na dertig jaar is er 4,2% van je eerste storting in rook opgegaan aan fictieve kosten. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat dit voor alle stortingen gedurende 30 jaar (ook de laatste) maar 2,7% scheelt. Op 20 jaar zelfs maar 1,6%.
Ik vraag me af wat jullie zouden doen als de klemtoon op vastgoed en lage kosten zouden liggen, met toch een open architectuur naar fondsen toe.