The Free Dictionary schreef: endgame
1. The final stages of a process, development, or activity. An allusion to the last stage in chess, when the majority of pieces have been removed from the board.

Zoals de titel zegt: "Wat is jouw endgame?"

Wat wil je bereiken, waar droom je van, wanneer is het voor jou genoeg? Acht je het realistisch om dit ooit te bereiken?





Persoonlijk zou ik me graag een appartementje in een alpendorp kunnen aanschaffen, en daar meerdere maanden per jaar verblijven.
Bij voorkeur aanzienlijk voor mijn pensioen, en in goede gezondheid.

Dit lijkt me realistisch.

Daarnaast natuurlijk genoeg geld hebben om op latere leeftijd niets tekort te komen.

RGiskard schreef: ↑9 mei 2021, 19:10 Wat wil je bereiken, waar droom je van, wanneer is het voor jou genoeg? Acht je het realistisch om dit ooit te bereiken?

Ja, realistisch.

wanneer is het voor jou genoeg?

Dit dus:

genoeg geld hebben om op latere leeftijd niets tekort te komen

+ eigen afbetaalde woning
+ zo weinig mogelijk vaste kosten
+ zo eenvoudig mogelijk wat in mijn geval wil zeggen buiten de eigen woning geen andere eigendommen meer in het binnen- en buitenland.

Voor de duidelijkheid, mijn eindspel is al jaren gelden ingezet. Bijgevolg geen na te jagen droom meer. Wat het eerste antwoord verklaart.

Hoe bescherm je jezelf tegen een wereldwijde of Europese recessie met devaluatie van de munt.

Als op een dag Zimbabwaanse toestanden hier realiteit zouden worden, waar ben je dan nog iets mee ?

Vastgoed ? Kan iemand dat dan nog betalen ?
De nieuwe rijken die zeer snel geld kunnen verdienen ? Verhuren ? Raak je dan aan voldoende hoeveelheden geld ?

Ik zou nooit denken dat het hier niet kan gebeuren. Negatieve intrest hielden we in de jaren 80 ook niet voor mogelijk en realistisch.

Stel : je hebt je plannetje perfect bedacht om op 50 met pensioen te gaan en zelfbedruipend te zijn maar 10 of 15 jaar later is het zover. Je geld is niets meer waard. Wat dan ?
M.i. is het zeer moeilijk om je endgame zo te organiseren dat je ook daar tegen bestand bent.

Deze is simpel voor mij. Ik heb al 11 bonusjaren gekregen. Heb dus geen plannen meer en pluk de dag. Wensen en dromen zijn er nog wel, gelukkig.

haelewyn schreef: ↑10 mei 2021, 09:13 Hoe bescherm je jezelf tegen een wereldwijde of Europese recessie met devaluatie van de munt.

Als op een dag Zimbabwaanse toestanden hier realiteit zouden worden, waar ben je dan nog iets mee ?

Vastgoed ? Kan iemand dat dan nog betalen ?
De nieuwe rijken die zeer snel geld kunnen verdienen ? Verhuren ? Raak je dan aan voldoende hoeveelheden geld ?

Ik zou nooit denken dat het hier niet kan gebeuren. Negatieve intrest hielden we in de jaren 80 ook niet voor mogelijk en realistisch.

Stel : je hebt je plannetje perfect bedacht om op 50 met pensioen te gaan en zelfbedruipend te zijn maar 10 of 15 jaar later is het zover. Je geld is niets meer waard. Wat dan ?
M.i. is het zeer moeilijk om je endgame zo te organiseren dat je ook daar tegen bestand bent.

Eigenlijk zeg je nu gewoon dat je er best zo vroeg mogelijk aan begint?
De jaren die je dan gehad hebt kunnen ze je niet meer afnemen.
Vastgoed verwerf je ook best zo vroeg mogelijk en niet nadat je je terugtrekt. Dus dat punt begrijp ik niet.
Wat je al hebt moet je niet meer betalen.

En wat betreft je andere scenario's sta je er dan niet beter of slechter voor dan de anderen. Hun geld en inkomen is ook maar dat. Wanneer Zimbabwaanse toestanden hier al werkelijkheid zouden worden zijn de lonen ook niet meer gekoppeld aan de index. Als er nog genoeg werk is voor iedereen want dat is in Zimbabwe ook niet het geval.

Wat is in jouw scenario dan het alternatieve plan? Afhankelijk zijn van een welwillende werkgever of overheid?
Zorgt in Zimbabwe de overheid dan ook goed voor zijn inwoners? Liggen de lonen daar dan zo hoog?

Het onvoorziene kan inderdaad niemand voorspellen.
Maar ik bereid me er toch liever zoveel mogelijk zelf op voor dan te betrouwen op de welwillendheid van derden.
Beschikbaar geld is daarbij een extra luxe. Wanneer dat in het allerslechtste geval volledig zou verdampen kan ik nog altijd verder met de eigen woning en wat het terrein er omheen opbrengt. En ik heb een klein vermoeden dat ik er in zo'n doemscenario dan nog iets beter voorsta dan het merendeel van de bevolking die zijn hoop gesteld heeft op de welwillendheid van een falende overheid (wat immers het geval zal zijn in het scenario dat jij vooropstelt).

En zoals Pukkie007 terecht opmerkt, wat je gehad hebt nemen ze je niet meer af.

Mijn enige stelling is eerder een vraag : hoe hou je bij een optimale spreiding van al je bezittingen en beleggingen of eigendommen alles veilig voor nog vele jaren die komen kunnen ? Ook rekening houdend met de piste die ik schetste, zelfs als dat maar voor een klein gedeelte waarheid zou worden.

Je moet waarschijnlijk je hele plan daar niet op afstemmen maar de mogelijkheid in gedachten houden en incalculeren kan geen kwaad.

Wat je gehad hebt nemen ze je niet meer af..
Je moet dan wel nog genoeg over hebben na 10 jaar en er niet alles doorgedraaid hebben ondertussen.
Uit verspilzucht of uit economische noodzaak.
Eens je zonder zit en een stuk van mijn scenario wordt werkelijkheid : dan moet je op de overheid ook nog voor weinig dingen rekenen.

Onroerend goed en zaken die je altijd verkocht krijgt zijn daarom mogelijk geen slecht idee om aan je portefeuille toe te voegen.
Huur is mogelijk een betere opbrengst dan intrest.

haelewyn schreef: ↑10 mei 2021, 10:07 Mijn enige stelling is eerder een vraag : hoe hou je bij een optimale spreiding van al je bezittingen en beleggingen of eigendommen alles veilig voor nog vele jaren die komen kunnen ? Ook rekening houdend met de piste die ik schetste, zelfs als dat maar voor een klein gedeelte waarheid zou worden.

De beste bescherming tegen inflatie en recessie zijn een eigen volledig in orde en afbetaald huis, zo weinig mogelijk vaste kosten, duurzame spullen die desnoods een leven lang meegaan, zelf iets kunnen herstellen, enz.. kortom, zorg dat de toekomstige kosten zo minimaal mogelijk zijn. Bescherming van geld reserve: diversifiëer, niet alles op een euro spaarboek, geen langlopende obligaties, steek een deel in wereldwijd gespreide aandelen, een beetje fysiek goud voor extreme situaties moet kunnen. Als het systeem faalt, kun je maar beter niet volledig afhankelijk zijn van dat systeem, enige zelfredzaamheid of een skill waarmee je buiten het systeem diensten kunt aanbieden zijn dan een groot voordeel, denk bv aan voedsel produceren, allerlei klussen en herstellingen,...

haelewyn schreef: ↑10 mei 2021, 10:07 Wat je gehad hebt nemen ze je niet meer af..
Je moet dan wel nog genoeg over hebben na 10 jaar en er niet alles doorgedraaid hebben ondertussen.
Uit verspilzucht of uit economische noodzaak.
Eens je zonder zit en een stuk van mijn scenario wordt werkelijkheid : dan moet je op de overheid ook nog voor weinig dingen rekenen.

Dat geldt natuurlijk nog meer voor wie geen voorbereidingen getroffen heeft, die blijft tot de laatste dag afhankelijk van werk of een overheids inkomen.

haelewyn schreef: ↑10 mei 2021, 10:07 Onroerend goed en zaken die je altijd verkocht krijgt zijn daarom mogelijk geen slecht idee om aan je portefeuille toe te voegen.
Huur is mogelijk een betere opbrengst dan intrest.

Denk je dat bij zware recessie of inflatie huur een inflatiebestendig of betrouwbaar inkomen zal zijn? Huurders zijn nu al financieel de zwakste mensen, bij verlies van werk (recessie) of koopkracht (inflatie) gaan zij niet voor hogere of betrouwbare huur inkomsten kunnen zorgen vrees ik. Hetzelfde voor de waarde van vastgoed, wanneer koopkracht aangetast wordt zul je maar weinig kopers meer vinden. Trouwens in "the end game" wil je toch geen huurders miserie meer?

Ik vraag me alsmaar meer af wie er het best aan toe is :

- diegenen die op zich op alles en nog wat willen "voorbereiden" en er ook naar leven : spaarzaam, duurzaam, vooruitdenkend, ...
- diegenen die zich van niks geen kl**en aantrekken, er op los leven, geen zorgen kennen (althans voor de periode dat ze erop los leven), carpe diem, pluk-de-dag-toestanden, ...

Ik kijk rond in mijn buurt, omgeving, familiale kring, werkomgeving ... en ik stel vast

Iedereen kent wel iemand die tot zijn dood gespaard heeft en zich niets heeft gegund.. en dan naar de eeuwigheid vertrokken is terwijl zijn naasten al aan het vechten waren om zijn centen.

ZO wil ik ook niet eindigen.

@Vortex : thx voor je ideeën. De laatste alinea over huren en waarde van vastgoed : die bedenking maak ik me ook.
Daarom ook dat ik schrijf dat enkel de nieuwe rijken zich vastgoed gaan kunnen veroorloven.
Daar zal dan wel een crash van de huizenprijzen bij inbegrepen zijn vermoedelijk.

Zoals steeds gaat het over het bereiken van een gezond evenwicht.

Mijns inziens heeft het weinig zin om je proberen in te dekken tegen allerlei doemscenario's zoals een totale economische meltdown of extreme geldontwaarding. Je komt dan al gauw in een soort van prepper-denken, waarbij het 'zich zorgen maken' een veel te grote plaats inneemt in je leven.
Als je toch in diepe ellende terecht komt, zal dat trouwens bijna altijd zijn door een scenario dat je niet had voorzien. Risicoloos proberen leven lijkt me de garantie op een ellendig leven

Een een beetje flexibel durven denken, natuurlijk. Als mijn vermogen op een bepaald ogenblik halveert in waarde, so be it. Ik zal wellicht wel eens vloeken, maar ik ga er mij toch ook niet ongelukkig door laten maken ... (en al zeker niet op voorhand!)

haelewyn schreef: ↑10 mei 2021, 10:07 Mijn enige stelling is eerder een vraag : hoe hou je bij een optimale spreiding van al je bezittingen en beleggingen of eigendommen alles veilig voor nog vele jaren die komen kunnen ? Ook rekening houdend met de piste die ik schetste, zelfs als dat maar voor een klein gedeelte waarheid zou worden.

Je moet waarschijnlijk je hele plan daar niet op afstemmen maar de mogelijkheid in gedachten houden en incalculeren kan geen kwaad.

Wat je gehad hebt nemen ze je niet meer af..
Je moet dan wel nog genoeg over hebben na 10 jaar en er niet alles doorgedraaid hebben ondertussen.
Uit verspilzucht of uit economische noodzaak.
Eens je zonder zit en een stuk van mijn scenario wordt werkelijkheid : dan moet je op de overheid ook nog voor weinig dingen rekenen.

Onroerend goed en zaken die je altijd verkocht krijgt zijn daarom mogelijk geen slecht idee om aan je portefeuille toe te voegen.
Huur is mogelijk een betere opbrengst dan intrest.

Gewoon door op enkele basic zaken te letten:
In normale tijden er voor zorgen dat het rendement op je kapitaal minstens zoveel bedraagt als het bedrag dat je zelf iedere maand nodig hebt, incl. gemiddelde inflatie.
In tweede instantie dat de opgebouwde buffer groot genoeg is om het enkele jaren uit te zingen wanneer de rendement zouden dalen en je geen uitwijkmogelijkheden meer hebt om te herschikken.
En vooral dat je een gedegen basis hebt voor als het grondig mis gaat => een afbetaalde eigendom met weinig kosten aan waar je als het grondig misgaat kan terugvallen op de eigen nutsvoorzieningen.

Hoe vlugger je tevreden bent en hoe hoger je eigen basisvoorzieningen des te beter je bent voorbereid op onvoorziene omstandigheden. Als het echt mis gaat dan gaat het immers voor iedereen mis. Je zal dan inderdaad moeten inbinden maar de anderen minstens evenveel of nog meer.
In huurwoningen zou ik in de passieve periode al zeker niet meer investeren. Ze brengen in verhouding minder op dan kapitaal en je hebt er meestal veel meer omkijken naar dan naar vast renderend kapitaal.
Als het mis gaat bent je ook weinig met een huurwoning als de huurders de huur niet meer willen of kunnen betalen. Je vaste kosten lopen dan wel nog door zonder dat er rendement is. Omgekeerd effect dus van wat je beoogt.

Om vervroegd van eigen kapitaal te kunnen gaan leven vraagt dat gedurende een bepaalde tijd van je leven een volgehouden discipline en al zeker kunnen omgaan met geld en bezit. Iemand die het zo ver kan brengen kan je meestal niet van verspilzucht beschuldigen. Eerder omgekeerd. die heeft op voorhand zeer goed berekend en gepland hoe en op welke wijze hij nadien met zijn kapitaal moet omgaan.

Het zijn net de mensen die dit doel bereiken die er niet meer van uitgaan dat ze voor wat dan ook later nog op de overheid moeten rekenen. Het zijn eerder de mensen die gedurende hun actieve leven niets opzij zetten en geen plan hebben voor de periode na hun actieve leven die er nogal gemakkelijk van uitgaan dat er wel altijd iemand zal zijn die voor hen zal blijven zorgen.

Men kan geen rekening houden met alle mogelijke scenario's dat iets zou mislopen waar je zelf geen vat op hebt. Juist omdat je er geen vat op hebt. Je vergeet hierbij blijkbaar ook dat als zo'n scenario zich voordoet bijna iedereen daar onder te lijden zal hebben. In dat geval heb je wel andere zorgen aan je hoofd dan het rendement op je spaargeld. Dan spreken we over overleven. Een scenario waar iedereen dan zijn eigen boontjes zal mogen doppen.
Ik kan niet onmiddellijk een scenario bedenken waarom het plots alleen volledig mis zou gaan voor diegenen die goed voorbereid van hun kapitaal leven waarbij de werkmensen gespaard blijven en onbekommerd verder hun ding kunnen blijven doen.

geebee schreef: ↑10 mei 2021, 10:37 Ik vraag me alsmaar meer af wie er het best aan toe is :

- diegenen die op zich op alles en nog wat willen "voorbereiden" en er ook naar leven : spaarzaam, duurzaam, vooruitdenkend, ...
- diegenen die zich van niks geen kl**en aantrekken, er op los leven, geen zorgen kennen (althans voor de periode dat ze erop los leven), carpe diem, pluk-de-dag-toestanden, ...

Ik kijk rond in mijn buurt, omgeving, familiale kring, werkomgeving ... en ik stel vast

De methode waar JIJ je het beste bij voelt.

Als je je constant zorgen moet maken over wat er mogelijk zou kunnen gebeuren en je je hele leven bezig houdt met meer geld te proberen te vergaren in de hoop dat je een crisis zou overleven dan vergeet je te leven.
Mensen op hun sterfbed zeggen nooit dat ze er spijt van hebben te weinig gespaard te hebben maar meestal te weinig geleefd te hebben.
In onze consumptiemaatschappij gaat het steeds maar over meer meer meer terwijl de meest gelukkige mensen net diegene zijn die wat minder hebben. Hoe meer je wil vergaren hoe meer stress want je moet er constant mee bezig zijn.
Uiteraard is het niet leuk als je in armoede verzeild raakt. Ik kom liever net rond en dat mijn gezondheid goed is dan dat ik rijk zou zijn en amper mijn bed zou uit kunnen.
Het is dus inderdaad een middenweg zoeken.

Zwiertje schreef: ↑10 mei 2021, 11:26 Een een beetje flexibel durven denken, natuurlijk. Als mijn vermogen op een bepaald ogenblik halveert in waarde, so be it. Ik zal wellicht wel eens vloeken, maar ik ga er mij toch ook niet ongelukkig door laten maken ... (en al zeker niet op voorhand!)

Ook dat gevoel wordt met de jaren minder.
Het hardst heb ik gevloekt in mijn jonge jaren als weer eens een belegging in rook opging.
Na een tijd krijg je idd het gevoel van so be it. Je kan immers maar een paar keer eten per dag en je kan niet naar twee plaatsen tegelijk reizen.

ik heb al bereikt wat ik wilde bereiken, de rest is extra. Het is simpel, het is weinig maar al meer dan genoeg voor ons. Mijn absolute endgame is denk ik nog te ver weg om al over te beslissen. Dit gaat waarschijnlijk nog veranderen.